varlığının bilinmemesidir.
değersizliktir.
umutsuzluktur.
çaresizliktir.
mutluluğunun olmamasıdır.
dışlanmışlıktır.
her dileğin yalnızca bir hayal olmasıdır.
yalnızlıktır.
güzel günler diye bir kavramının olmamasıdır.
seni dinleyen ve yardım eden bir tanrının olmamasıdır.
ne kadar çok seversen sev, ihtimal bile olmamaktır.
hiç olmak, yalnızca bir hiç olmaktır. bir isyandır.
bu dünyadan vazgeçen biri için hiçlik kadar büyük bir nimet vazgeçemeyen biri için hiçlik kadar büyük işkence yoktur. ve vazgeçmek de çok zordur. hiçlik özgürlüktür. bir hiçi, dünyada hiçsin ancak ahirette cennete gireceksin gibi züğürt tesellisi sözlerle kandıramazlar ve hiç olmayanlar hiçliğin nasıl bir şey olduğunu bilemezler. bir hiç içinde büyük bir dünya saklar, kimse bilemez.
dervişin birisi birgün bir topluluk içinde oturuyormuş,birden oraya kaymakam gelmiş,herkes ayaga kalkmış ama bu derviş kalkmamış,kaymakamla derviş arasında şu diyalog geçmiş.
k: sen benim kim oldugumu biliyormusun?
d: bilmiyorum
k: ben kaymakamım
d: eee
k: sonra vali olacagım
d: eee
k: sonra başbakan olcagım
d: eee
k: sonra cumhur başkanı
d: eee
k: eesi sonra HiÇ,YASAN KiMSiN?
d: BENDE O HiÇiM iŞTE
bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen hiç ol! menzilin yokluk olsun. insanın çömlekten farkı olmamalı. nasıl ki çömleği tutan dışında ki biçim değil içinde ki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil hiçlik bilincidir.
Günler gözlerimde büyürken anlar yüreğimde küçülüyor. Zamanlardan zaman beğenemiyorum artık günlerden gün, hangisi dediğim kapılar yok artık. elimi atıyorum açmak için havada kalıyor. Bir çıt sesi büyüyor büyüyor büyüyor… kulaklarımı kapasam ses içerden geliyor. Patladı bütün balonlar. son demlerde siyah ve griydi zaten hepsi. Yine mi diyorum yine mi giriyorum karanlık ve dipsiz kuyularıma yine mi tırmanmaya çalışacam kendime, ördüğüm duvarlara. Her şey başa sarıyor yol aldım diyorum yolun daire olduğunu hep aynı yerde fark ediyorum. Tahamüllerimin sınırındayım kendime ve başkalarına. başkaları farkında mı bimiyorum ama ben biliyorum. Ağlamaklar, bağırmaklar, kırmaklar dökmekler yine başucumda. Bir yolun başında sonunda ortasındayım hiç olmak istiyorum yine. Olmamak ne burada ne de başka yerde ne hayatımda ne de başkalarının hayatında.
hiçbişey
düşünüyorum sadece
hiçbişey olduğumuzu
hepimiz
bişey olduğuna inandırılmış hiçleriz
hayatımızı hiçlikten kurtulmak için harcıyoruz
biyerlerde bişey olabilmek için
hiç noktasındayım
hiçe bakıyorum
hiç yapıyorum ve hiçbişeyim
