hiçbişey
düşünüyorum sadece
hiçbişey olduğumuzu
hepimiz
bişey olduğuna inandırılmış hiçleriz
hayatımızı hiçlikten kurtulmak için harcıyoruz
biyerlerde bişey olabilmek için
hiç noktasındayım
hiçe bakıyorum
hiç yapıyorum ve hiçbişeyim
bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen hiç ol! menzilin yokluk olsun. insanın çömlekten farkı olmamalı. nasıl ki çömleği tutan dışında ki biçim değil içinde ki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil hiçlik bilincidir.
dervişin birisi birgün bir topluluk içinde oturuyormuş,birden oraya kaymakam gelmiş,herkes ayaga kalkmış ama bu derviş kalkmamış,kaymakamla derviş arasında şu diyalog geçmiş.
k: sen benim kim oldugumu biliyormusun?
d: bilmiyorum
k: ben kaymakamım
d: eee
k: sonra vali olacagım
d: eee
k: sonra başbakan olcagım
d: eee
k: sonra cumhur başkanı
d: eee
k: eesi sonra HiÇ,YASAN KiMSiN?
d: BENDE O HiÇiM iŞTE
Günler gözlerimde büyürken anlar yüreğimde küçülüyor. Zamanlardan zaman beğenemiyorum artık günlerden gün, hangisi dediğim kapılar yok artık. elimi atıyorum açmak için havada kalıyor. Bir çıt sesi büyüyor büyüyor büyüyor… kulaklarımı kapasam ses içerden geliyor. Patladı bütün balonlar. son demlerde siyah ve griydi zaten hepsi. Yine mi diyorum yine mi giriyorum karanlık ve dipsiz kuyularıma yine mi tırmanmaya çalışacam kendime, ördüğüm duvarlara. Her şey başa sarıyor yol aldım diyorum yolun daire olduğunu hep aynı yerde fark ediyorum. Tahamüllerimin sınırındayım kendime ve başkalarına. başkaları farkında mı bimiyorum ama ben biliyorum. Ağlamaklar, bağırmaklar, kırmaklar dökmekler yine başucumda. Bir yolun başında sonunda ortasındayım hiç olmak istiyorum yine. Olmamak ne burada ne de başka yerde ne hayatımda ne de başkalarının hayatında.
hiç bir zaman gerçek yaşamda muvaffak olamayanlar için sanallıkta bile bir şey olduğunu zannetmek hoş olsa gerek.
(bkz: hiç yaşamadım kendimden bilemiyorum)
