ilkokul öğrencisi olma ihtimali yüksektir.ilkokul öğrencisi değilse diyecek pek fazla bir şey bulamıyorum.gün gelir de okuldan kaçacak olursa gideceği yer kesinlikle dershane olur.
(bkz: işte o benim)
şişman değildim, inek derecesinde olmasa da çalışkandım. öğretmenlerin örnek gösterdiği akıllı, uslu, temiz pak öğrenciydim. bir kere kanıma girdiler teşebbüs ettim.
babamdan 'yarın okulu ascaz sinemaya gitcez' dedim ve para istedim.
(asmak fiilini babaya epey bi' izah ettik bu arada)
başını sağa sola sallayıp çıkardı parayı verdi. söylediğimden sebep olsa gerek kendimi kaçmış sayamıyorum. **
tavsiye: arada okula gidenlerden olmayın. kaçın ama abartmayın. *
lise sona geldiğinde, sırf okuldan kaçmamış olmamak için kaçmayı dener ve fakat kaçtığı zaman diğer sınıflardaki arkadaşlarını oturup bahçedeki bankta bekler. bu da böyle zekice bir anımdı. allahtan hocalar uzaktan el sallamayı tercih ettiler. *
ailesel bir sorunu varsa okul bir nevi bir sığınaktır kişi için karar vermiştir. kafasında okuyup adam olacağım ve bu hayattan kurtulacağım diye onun için okuldan kaçmaz okulun değerini bilir.
eline fırsat geçmemiş öğrencidir. okuldan kaçmak olgusu içinde ukte kalmış kimsedir.
mesela;
ilkokul, ortaokul, lise boyunca 12 yılda(hazırlık okudum ben) toplam 2 kez okuldan kaçmış biri olarak yaşadığım durumdur. öğretmen çocuğu olmak hasebiyle, okulun tüm eğitim kadrosu aile dostumuz olduğundan; ilk kaçışımda müdür bey babama 'hocam middere yiyen adam okula gelmemiş' diye şikayet etmiş; ikinci seferde ise sayın müdür yardımcımız, diğer bir okulun müdürü olan babamı arayarak 'hocam oğlun okuldan kaçmış öğleden sonra' demiştir. akşam avde beni zor anlar beklemiş; ancak amcamın istanbuldan ziyaretimize gelmesi ile paçayı sıyırmak nasip olmuştur.
yani kısacası: zor iştir, üzücüdür.
