başlığı okuduktan yaklaşık 15 dk sonra başıma gelen olay benzer olay:
askerliğimi kazancı olarak yaptığım bir askeri birligin kazan dairesinde kapı hızla çalınır. kapıyı açarım ve tanımadığım bir asker isimimle hitap ederek, "banyo yapacağım, kazan yanıyor mu" diye sorar. ben hayır kazan bozuk, bugün yanmayacak diye cevap veririm. tabi askerimiz gayet mantıklı soruyu patlatır:
-çocuklar ek kağıt yok
(20 dk. sonra bir öğrenci)
+hocam ek kağıt alabilir miyim?
-evladım ek kağıt yok dedik ya!
+hiç mi yok?
-?????? sil yazdıklarını küçük küçük tekrar yaz
+mümkün olduğu kadar küçük yazdım hocam ama esas yazacağım şeye kağıtta yer yok
-hiç mi yok
+????
-hadi şimdi siktir git.
aslında "hiç mi yok" ironik sorusunu doğuran, bazı "şey"leri (nesne vs) var olsa da insanlardan saklama durumundan kaynaklanır. insanlar erken yaşta bu soruyu sormaya itilirler. Şöyleki :
"hiç mi yok" sorusu öncesi :
çocuk : Anne çukulata var mı?
Anne : (var olmasına rağmen) yok çocuğum.
- elbette çocuklar sanıldığından akıllı olduğu için çukulatanın varlığından haberdar olur.
sonraki zamanlarda :
çocuk : Anne şeker var mı? Anne : yok yavrum.
çocuk : hiç mi yok? (daha önceki deneymlerinden "yok" cevabının yalan olduğunu bilerek)
Anne : yok evladım.
çocuk : azıcık nolur anne ya.
ve anne dayanamaz bir şeker verir. Çocuk artık öğrenmiştir. bir şeyi elde etmek için zorlaması "yok" denmesine rağmen diretmesi gerektiğini kavrar.
ileriki yaşlarda :
çocuk : abi ekmek var mı? (artık büyümüştür. otuzuna bile gelse biz ona çocuk diyeceğiz.) bakkal : yok birader.
çocuk : hiç mi yok?
bakkal : yok. tükendi.
çocuk : yapma abi ya, nerden bulayım bu saatte şimdi. (üzüntülü ifade, acındırma vs.)
bakkal : yav tamam şurada mehmet efendiye ayırmıştım bir ekmek bu saate kadar gelirdi, onu al tamam.
çocuk : eyvallah abi.
işte "hiç mi yok" sorusunun sorulmasının sebebi budur.
x: bir zeytinli poğaça alabilir miyim?
y: kalmadı maalesef
x: peynirli alayım o zaman
y: poğaçamız yok şu an
x: hımm... patatesli de yok?
y: yok...
x: hiç mi yok?
tanım: diyalogda da görüldüğü üzere hayal kırıklığında son ana kadar umut arayan anlamsız sorudur.
Türklüğün temel taşıdır. çocukluğumdan beri ilk defa geçen gün kullanıp gücünü gördüm;
+abi bana kutu lazım, var mı?
-yok valla.
+hiç mi yok?
-ya aslında bi tane var da işini görmez sanırım.
...sonuç: işimi gördü.
seksenlerden alışkanlık kalmıştır efendim, yağ almaya gidersiniz arkada doludur ama yoktur vermezler. hiç mi yok? ne kadara olur? ya da kimin adamıysak olur? anlamında kullanılmıştır. kent var marlboro varrr.
sene 2000. internet cafe'de çalışıyorum. veletler isim yazdırıyorlar bilgisayar için falan.. saat 15:00 suları. elektrikler gitti. jeneratör falan yok tabi ki. kim kaybetmiş de biz bulalım amk.
her neyse, elektrikler gitti. 7-8 yaşlarında bir velet koptu geldi, heyecan/sinir karışık:
+abi n'oldu ya oyun oynuyodum.
-elektrikler gitti la.
+nasıl gitti ya? oyun oynuyodum ben.
-abim yok işte. elektrikler yok. gelince oynarsınız.
+hiç mi yok?
-azıcık var da onla ben telefonu şarj etçem. lazım.
+ya abi yaa.
-la olm sigigit. eklicem ben sizin sürenizi sonuna. haydeee.
