insanları sevmeye ve aşık olmaya değecek kadar kıymetli görmemek, aşk denilen şeyin sadece biyolojik bir eğilim olduğunu bilmektir hic kimseyi sevememek.Dünyanın saçma ve boktan bi yer olduğunu bilmektir kimseyi sevememek.
Herkeste olabilecek bir durum. Bir zalımın kızını seversiniz platonik olur veya olmaz aşkınız darbeyi yersiniz bir şekilde aşka inancınızda biter aşık olmaktan korkmaya başlarsınız. Hiç kimseyi sevemezsiniz hayat beter olur işte çok acı bir durumdur.
25 yaşına kadar kimseyi sevmedim. Bu saatten sonra da kimseyi sevmem. Günümüzdeki Sevgiye ve aşka inanmıyorum. Kızlar yakışıklılığa erkekler güzelliğe bakıyor eee beğenirse sevdim, aşık oldum, yok ölüyorum. Sonra sıkılıyorlar ve ayrılıyorlar. Bu mu lan aşk. Bu kadar mı her şey. Bir zamanlar birilerini sevmek vardı. içselleştirmek vardı. Gerçekten hayatında ondan başkasının olmaması vardı. Ben gerçek sevgiyi annemden gördüm. Babamın ölümüne rağmen 24 yıl boyunca ölü bir adamı nasıl sevebildiğini gördüm. 24 yıl lan, hiç mi sevgi tükenmez. Hiç mi bakmaz bir kadın başkasına. Var mı böyle aşk, böyle sevgi. Köy zamanlarında vardı evet. Eee şimdi ne için seveceksin whatsapp profil fotosu yapmak için mi? Boş, gereksiz, saçma.
Bırak güzel kızlar paralı erkeklerle sevgili olsun, sevişsin, instagram'a whatsapp'a fotoğraflarını koysun. Sıkılınca ayrılsın. Ne bok yerse yesinler. Ne sevmeyi ne evlenmeyi düşünüyorum. Hayatım gayet mükemmel.
