adamlarının güvenini kırıp kırıp, niye hiç kimseye güvenmeyi denemiyorsun diyenlerin açtığı başlık. kırılıyoruz ama kırmaktan da geri kalmıyoruz, üzgünüm ama gerçek bu.
sonrasında güvenmeden de olmuyor dediğini duyar gibi olduğum insandır. güvenmeden olmuyor. bu güvenmek hususunda hiçlik kavramı hiç güzel bir şey değil evet. o yüzden sadece ve sadece kendine güvenmek noktasında birleşin.
Ne kadar arkadaşlarım,ailem var dese de kendinden başka hiç kimsesi olmayan insandır.Hayatın tüm dertlerini,sıkıntılarını kendi vücudunda taşır. Bazen omuzlarında, bazen sırtında. Ama en ağırlarını da kalbinde taşır...
Öyle oluyor işte
Güvendiğimiz sevdiğimiz yerden kırılıyoruz parçalanıyoruz.
Sonra toparlanmıyor o parçalar konuşturmuyor konuşmaya çalıştıkça batıyor boğazımıza.
Ağlayamıyoruz da artık acıdan ateşe dönüşen bedende su mu olur.
Oturuyoruz joseph ludwing kuschca ile denize karşı susuyoruz.
