Uzaktan ve temiz bir zekayla insanları izleyince insanların ne kadar da garip olduklarını ortaya koyan durum.
Herkes hayali bir şeylere, görmedikleri şeylere inanıyor, onlardan korkuyor, hayatlarını o şeylere yönlendirip şekil veriyor. Bir ömrü böyle heba ediyor. Bu anlattıklarımı da saçma buluyor çünkü kendisinin cennete gidip benim cehenneme gideceğimi düşünüyor. Bunu da yine görmediği yaratıcının yolladığı kitaba göre olduğuna inanıyor. Hayatı inanmakla geçiyor. Birde inanmayı bırakıp öğreneyim, öğrendiğim şeylere göre hayatı yönlendireyim demiyor.
3 arabın inanıp, savaşlarla, ölümlerle yaydığı inancı devam ettiriyor.
Halbuki bir bıraksa inanmayı ve öğrenmeye başlasa hayatı öylesine gerçekci ve sorularına cevap bulmuş şekilde yaşayacak ki. Ama etrafından öylesine etkileniyor ki; inanmayı bırakmayı bşr seçenek olarak bile tasaffur edemiyor. Prangalarıyla mezara gidiyor. Etrafındaki insanlar hayatı yaşarken o uzaktan izliyor. Ve benim elimden gelen tek şey burada entry girmek. Çevremdekileri uyandırmaya çalışmak. Büyük bşr yalanın ortasındasınız dostum. Benim tarafımdan değil ama tarafsız bir şekilde tüm olayları bir daha gözden geçirsen nasıl olur?
