genelde sizin birilerinde bir şeyler beklediğiniz zamanlarda vuku bulan hadise. siz, sizi siklemeyen kişi tarasından sizin o'na en ihtiyaç duyduğunuz anda umusanmazken, sözkonusu kendileri olduğunda ilk akla gelen sizsinizdir.
for ex: paraya ihtiyacınız vardır, o'ndan istersiniz yoktur ya da duymazdan gelinir. ancak kendilerinin paraya ihtiyacı var ise sizden birebir para istenmese bile, saatlerce para ile ilgili sıkıntılarını dinlemek durumunda kalırsınız. sizin sikindirik bir excel tablosuna ihtiyacınız varken ve bunu rica etmişken unutulur karşı taraf tarafından, ancak zorda kalınan durumda yine ilk yardım çağrısı için akla gelen sizsinizdir.
hal böyle mi dıstlarım. siklemeyin, kim ne derse desin siklemeyn özelikle size böyle davrananları, önceden verilmiş sözleriniz olsa bile bozun amk, siz ondan birşey isteyeceksiniz ancak ounutacak dinlemeyecek derdinize derman olmayacak, ve fakat o sizden istediğinde siz her daim hazır olsa bekleyeceksiniz. yok öyle bir hayat. varsa da skerim öyle hayatı, amına koyiim öyle hayatın ben. siz de onları siklemeyin efendim. kendinizi kullandırtmayın kimseye.
Hayatın belli bir döneminde gerçekleşen şanssızlıklar silsilesidir. (silsile ne la?)
şöyleki şu sıralar ne ortamlarda, ne facebookta, ne twitter'da, ne de sözlük gibi net ortamında... Hiçbir yerde iplenmiyorum lan. Ruh gibi dolaşıyorum ortalarda. Varlığımla yokluğum belli değil. Belli olan tek şey ruhsal bakımdan formda olmadığım. Ve bu tip şeyleri fazla umursamadığım. Çekerim emaneti sikerim adaleti sonuçta. Kimse twitterlerini favlamasa ya da üçbeş kişi dışında doğum gününü kutlayan bile çıkmasa da başlarım alayına. Açar bi film izler ya da kitap okur kendime gelirim.
Zaten devir olmuş gösteriş devri, herkes bi çıkar peşinde. Herkes uçkurunun peşinde ya am peşindeler ya da erkek. Ortamlar seviyesiz, müzikler boş, her şey gösteriş uğruna. Gösteriş olsun diye ilişki yapmalar, foto çekilmeler, gruplaşmalar bla bla bla...
Bu dönem bana göre değil. Düşüncelerim ya da hayat tarzım "diğer" insanlara uymuyorsa uymasın. "toplum" denilen mekanizma istedi diye robot gibi " toplumun" değişmez kurallarına uyacak değilim.
Kaldı ki çoğu büyük düşünür kendi döneminde sefalet içinde yaşamıştır. (evet burda avuttum kendimi.)
s.kerim bei siklemicek dostu olacağına olmasın o adam daha iyi hem insan yalnızlıkla savaşmayı da öğrenir. hiç çekemem yemin ediyorum o beni siklemiyorsa ben onu hiç siklemem cehennemin dibine kadar yolu var.
Her gittiğim yerde karşılaştığım durum. Anlaşmışlar sanki nereye gitsem kese kağıdı muamelesi görüyorum. Bir tek akrabalarım saygı gösteriyor gibi oda babam öldüğü için acıyolar işte saygı göstermek fazla bi kelime oldu.off sözlük off gene dertlendim bak aç açıma sigara içicem şimdi oldu mu şimdi bu?
Şu aralar en çok karşılaştığım en sikko durumdur, çok pardon. Yokmuşum gibi davranıyo lan millet. Sanki ben yokmuşum gibi benim yanımda benim hakkımda konuşuyolar bi de.
genelde yasadigim durumdur. kimse fikir ve goruslerine onem vermez birsey anlatirsin dinlermis gibi yaparlar mesaj atarsin 5 gun cevap beklersin velhasil
zordur zor.
Bir çok yazarın başına gelendir. Ben de dahil olmak üzere. Hiç kimse okumuyor, tanımıyor, nick6 girmiyor, mesaj atmıyor... biz de yazarız bizi de takın.
lan bütün gün odamdan cikmiyorum bi bakim sunlar napiyor diyorum bisi konusuyorlarr. bisi diyorum hemen sen sus odana gitsene sen yemisim aile iliskisini amk.
Aslında pozitif açıdan bakarsak, insanı olgunlaştırır ve bazı şeylerin değişmesi gerektiğlne işarettir. Eğer kişi bu durumdan hoşnut ise pek önemli değildir.
böyle düşünen yine bizleriz.. çünkü hayat bizim elimizde ve onu şekillendirecek olan da yine bizleriz.. mesela birine merhaba dediğinizde mutlaka sıcak bir merhaba alacağınız kişiler vardır.. veya biriyle sohbet ettiğinizde bir ortak düşünce mutlaka bulunur. bu sizin bundan ne kadar keyif aldığınıza bakar.. ama sırf bu duygu yüzünden yapmak istemeyip yapmak zorunda gibi hissettiğiniz anlar olur ya.. genelde hayatın en sikko zamanlarında olur bu duygu.. hani bazı insanlar doğru zamanda doğru insanlarla tanışmış ve iyi yerlere gelmiştir ya.. ama hayat sizi yanlış zamanda yanlış insanlarla tanıştırmıştır... benimde geçen sene içinde bulunduğum durumdu...
2013 de liseden mezun oldum.. lisede arkadaşlar, ortam, sohbet muhabbet çok iyiydi. gerçekten mutluydum.. bir şeyleri kendimi kandırıyor gibi değil gerçekten mutlu olduğum için yapıyordum.. lise bittikten sonra bütün arkadaşlar iyi kötü bir yere yerleştiler.. ne sanal alemde ne de gerçek hayatta konuşacak bir kişim bile kalmadı.. o sene de hazırlanıyorum ayağına mal mal 1 sene takıldım sonuç gene aynıydı.. dedim bir daha hazırlanayım ama evde sorumluluk hissi gelmiyor bende kıyıda köşede biriktirdiğim paralarla orta çaplı bir dershaneye yazıldım.. ailem bile beni iplemiyor duruma gelmiş.. evin içinde birer yabancı gibiyiz. o yıllar iyice kendimi yalnız, mutsuz hissediyorum.. dershanenin ilk günü girdik sınıfa, oturdum öyle mal mal bakıyorum etrafa.. haa bu arada 1 sınıfta lisede kalmışım, yaş dayanmış 20 ye.. çoğu kişi ergen geliyor gözüme.. kendime bile yabancılaştığım zamanlar.. diyorum ben burda napıyorum? sanki kendimi o ortama layık göremiyorum, aşağılık kompleksi sarmış her yanımı.. etraftaki popi olmaya çalışan süsbiberlerini, yapmacık insanları gördükçe içten içe sinirleniyorum.. 16-17 yaşlarında veletlerle iki sohbet ediyoruz dakika başı sigara yakıp marifet gibi günde 2 paket bitiriyorum diyorlar. içimden iyi bok yiyorsunuz deyip ayrılıyorum. ota boka sinirlenir hale gelmişim.. başkalarının yanına gidiyorum onlarda hiç sevmediğim muhabbetleri yapıyor.. şöyle karşına alıp adam gibi sohbet muhabbet edebileceğim insanların olmadığını düşünüyorum... 1. sınıfa yeni başlamış, yaşlı gözlerle annesini arayan süt çocuğu gibi amele amele onun bunun yanına gidiyorum.. lan iyice kendimi ezik hissediyorum.. bu duyguyu çoğu genç hissetmiştir.. hani bazen yanınızda arkadaşınız olur da yürüyüşünüz bir dik olur.. ama tek başınıza iken böyle bir özgüven daha düşüktür ya.. hani o eller cepte, mal mal kendi başına takılırsınız ya.. her yerimden depresyon fışkırıyor.. arada kızlara bakıyorum hiç göz göze bile geldiğim kız olmuyor.. ulan diyorum kızlar bile bakmıyor.. iyice siklenmediğimi, umursanmadığımı falan hissediyorum.. ben ölmüşüm de helvamı kavuran yok modunda ruh gibi dolaşıyorum... ben varım ama yaşıyor muyum lan ben? otobüse biniyorum her gün akbile bas durakta in, dersaneden çık tekrar akbili bas otur köşene, camdan umutsuz gözlerle dışarıdaki mutlu olan insanların gülüşünü izle.. sonra in eve gel.. her gün aynı şeyler çok sıkılmışım.. zaten o senede iyi bir puan almazsam ya askere gidip orada daha da depresyona girip şizofrenliğe kasacam.. ya da buna bir dur deyip bir birey olduğumu, burda olduğumu hissettirecektim kendime.. önce bir psikiyatriye giderek başladım.. yavaş yavaş bir şeyleri denemeye başladım. biraz daha konuşur oldum.. durduk yere sağa sola tebesssümle bakmaya, insanlarla onların hoşuna gideceği gibi konuşmaya başladım. sırf neler olacağını görmek için.. başımı kaldırıp dik yürüdüm ve etrafıma baktım.. gördüm ki aslında çoğu kız bakıyormuş.. arada tartışma muhabbetlerinde güzel bir diksiyonla hakim olduğum konular hakkında jest ve mimiğimi kullanarak ota boka atlamaya başladım.. gördüm ki insanlar etkileniyor.. kızlarla da muhabbet iyiye sardı.. kendimi artık ezik değil ortamın lideri gibi görmeye başlamışım.. tabi benim bu durumum 1 aylık kendimi kanıtlamak için sosyal deney gibi bir şeydi.. sırf ben ezik değilim düşüncesini kafamdan atmak için yapmıştım bunu.. kasımın ortaları gibi derslere ağırlık verdim.. orta bir sosyal yaşantıyla iyi kötü yıl sonunu getirdik.. şu an psikoloji okuyorum.. zamanında en diplerden gelmiş biri olan, empati duygusu nirvanaya ulaşmış biri için en güzel seçimlerinden biri belki de.... siz hayatı nasıl görmek istiyorsanız öyle görürsünüz... yeter ki içinizdeki ''ben'' i ortaya çıkarın... mutlaka bir konuda birilerinden üstünsünüz. hiç kimse mükemmel değil.. bende, sende, o da....
