geçenlerde yine bi manitamla oturuyoruz.
o zaman fark ettim. o herkesin bahsettiği huzur, tutku yok.
sadece basit bir heves.
sonra oturdum düşündüm, ben kimseyi sevmemişim.
delicesine.
e kimsede beni sevmemiş.
çünkü ben çok karmaşık düşünmem ki.
onlar çok sevseydi.
candan canmışçasına bende severdim elbet.
taşdan değiliz ya. ama taş gibiyiz.
olduğun gibi görünmek kabahatini işlerseniz alacağınız sonuçtur. nettir bu insan, köprüyü geçene kadar ayıyı aklına bile getirmez, sonra ayı dahil herkes köprü çıkışında yapacağını yapar bu insana. olsundur, yine de güzel insanlardır..
Kimse demiyelimde bikaç kişi dışında diyelim, oda olumlu. Kendini sevmeyen adam başkasını nasıl sevsin, peki başkasını sevmeyen adam nasıl sevilsin. Evlat olsa sevilmez. Sizde iyi bir çocuk olursanız belki birgun şirinleri bile görebilirsiniz.
aslında sevildiğinin farkına varamamak, kendini sevgisizliğe şartlamak. eğer kendini bir kimse olarak görüyorsan ve kendini seviyorsan başka kimselerin sevgisine pek ihtiyacın yok demektir ama sizi seven birileri mutlaka vardır insan en çok sevdiği kişi tarafından sevgi göremediği zaman sevgi eksikliği bunalımına düşer..
Artık sevilmekten vazgeçtim, yeterki ne kadar zeki olduğumu anlasınlar, çok derin düşünceler içerisinde olduğumu hissetsinler yeterlidir. Kimseye iyi görünmek gibi bir derdim yok, zeki ve düşünceli olarak bilineyim yeterlidir.
pek umursamayacağım durumdur.
uzun zaman birileri beni sevsin diye çabaladım, kendimden kaybettim, zamanımdan kaybettim ama elime bir şey geçmedi.
sonra kendimi sevmeyi öğrendim, şimdi o kadar gereksiz geliyor ki "kendini sevdirme çabası".
çokta dert edilmemesi gereken durumdur. zaten birinin sizi sevmesi için çabalamayın ne kadar çabaladıkça negatif sonuç alırsınız. içinizden geldiği gibi davranın. mutlaka sizi seveceklerdir.
Sonunda başarı kazandığım konu.
Buradan başta bana yardım etmeyen tanrıya teşekkürlerimi sunuyorum, öğütlediği gibi iyi biri olmasaydım muhtemelen bu kadar yalnız ve intiharın eşiğinde olmazdım.
Teşekkür ederim tanrım.
