sürekli izlerken hayatı ve dinlerken birilerini içinizden geçendir hep;
hiç kimse bilmez,
hiç kimse sevmez
şimdi sen de yoksun yanımda...
tutsan ellerimden
geçmişi unutamam ki
öpsem gözlerinden yaşları kurutamam ki
damağım çöle dönmüş
sesim çamura
''oyuncağını geri ver, içimdeki çocuğa''...
özel birinin özel bi günde kulağıma fısıldadığı şarkı. her dinlediğimde ağlamama sebep olur. keşkelerin en büyüğünü hissettim çünkü ve keşke ona bi şans verseydim. bu şarkı bu düşüncelere sevk eder beni.
Hiç kimse bilmez
Hiç kimse sevmez
Şimdi sende yoksun yanımda.
Kimse bilmez ölünce ay ışıkları benim mezarıma vuracak. Senin ışığınla donanacak mezarım , sen benim can-ı cihanım ve ay'ım. Ölüm öyle büyük bir zevk ki. Ölümü sevdayla bekliyorum sırf bu nedenle.
Balans ve manevra versiyonu vardır bu şarkının, sanırım bu kadar beğenildiğine göre bunca insan da bilir o versiyonu.
Müthiştir, acıdır, tatlıdır, sanattır. Dinlerken müthiş duygular hissedersiniz. Ağlatmaz her zaman ama o boğazı düğümler. Güldürür ama dişleriniz gözükmez. Geceleri yanınızda olmayanın şerefine bir kadeh dinlenmelidir.
hiç kimse bilmez, gözlerimin ne renk olduğunu. adın yanağıma akan nehir, acım demli çayım açık kimse bilmez.
hiç kimse bilmez, sakallarımın kısa olduğunu. alnımdaki perçem örtmez yazımı, sağım solum önüm arkam sobe kimse bilmez.
hiç kimse bilmez, yılların boynuma geçirdiği urganı, boynumu sıkar, gözlerim hep yaş, toprağımın üstü kırlangıç kimse bilmez.
hiç kimse bilmez, ne çok sevmiştim seni. anlamaz efkârından yaktığım sigara derdimi, dumanı tozpembe kimse bilmez.
hiç kimse bilmez, çok ağlamıştım ben seni.
Teoman dan girmişken, sabah saatlerinde dinlemesi en güzel olan şarkılardandır.
Şarkıyı pek kimse bilmez ama bence Teoman'ı Teoman yapan şarkılardandır.
Ben hep sana gelirim
Beni anlasın diye tenin
Bırakırım kamaşsın yaşamdan gözlerim
Tenini avuçlarım zaten severim
Gelmesen de sevmesen de beni
Tutsan ellerimden
Geçmişi unutamam ki
Öpsem gözlerinden yaşları kurutamam ki
Damağım çöle dönmüş
Sesim çamura
Oyuncağını geri ver içimdeki çocuğa
Hiç kimse bilmez
Hiç kimse sevmez
Şimdi sende yoksun yanımda
Hiç kimse duymaz
Hiç kimse sormaz
Şimdi sende yoksun yanımda
Yüzüm gözüm toz toprak
Yağmurların yıkamaz
Kalbim kabuk bağlar
içim artık acımaz
Kanserli kentlerin çığlığından
Son trenle ayrıldığımdan.
