gerçekten sevildiğine emin olan bundan artık hiç şüphe duymayan ve belki de sevildiği için seven kızdır. Yine de kendini aldatır bilmeden.
Neden böyle sevilmek ister insan hiç anlamam. Kendilerine bunca bağlılıklarından nefret ettim insanların. Ne budalaca arayış, istektir sevilmek.
Tamam kimse bizden nefret etsin de istemeyiz.
Ama sevilmek kadar rahatsızlık verici pek az şey vardır şu dünyada. Ve sevilerek mutlu olan insandan.
Bir bütün yarattık birbirimizden diye inanmak ne büyük yalan.
Engeller, zafiyete uğratır insanı diğeri.
Bir bütün ancak insanın kendisiyle olanaklıdır.
Diğeri onu parçalara böler.
ayırır, koparır kendisinden.
Asıl benciller yalnız olanlar değil çiftlerdir.
Karşı taraftan en sevimsiz, en yavşak arzuları için bir şeyler bekleyenlerde ve bu beklentilerin hizmetine girenlerde ne çok sahtelik, riyaya ihtiyaç vardır. en güzel hislerin, duyguların tükeneceğine dair duyulan endişe ve doyumsuzluk çağıracaktır oysa onu daha güçlü bir sesle.
Yine de Tüm bu olanlar karşılıklı ve bir süre için işe yarıyorsa daha zorunu neden seçsin ki insan? karşılığını bulan taleplerden, tatminlerden ve belki sahteliklerinden bile olsa bir biz yaratmak da kolay iş midir?
Sorarım, insanın sevgiyle tükettiği yılların değeri var mı?
Kendinize ne gibi değerler yarattınız severek sevilerek?
Ne gibi kalıcı faydalar elde ettiniz?
Ve neler kaybettirdi size bu salakça meşguliyet?
Şunu da unutmayın dostlarım, sevilmek arzusu kadınlıktan ileri gelir.
Kendinizi kadınsı arzulara teslim ettiğinizde tüm kadınlar kadar kendinizi kaybetmiş olursunuz.
