yolda yürüyorum. arkadaşımda yanımda. böyle konuşarak ilerliyoruz. birden arkadaşım, "çok özledim yaa" dedi. "neyi" dedim. "hayatım onsuz cidden çok kötü her şey boş" dedi. "vay anasını o kadar etkilendinmi" dedim. "evet cidden çok fena durumdayım" dedi. "o zaman ne bekliyosun git gör nerdeyse konuş" dedim. "kiminle" dedi. "kimden bahsediyorsan" dedim. "babamdan" dedi.
buruldum. çünkü kısa süre önce babasını kaybetmişti. babası hayatta olup özleyenleri de vardır. belki onlarda kavuşamayan cinstendir. kim bilir...
Çocukluğa uyulan özlem gibidir. Atlatılması zor bir travma dar a sokar insanı. Kalbi sıkışır, nefes alamaz sonrası agresif bir ruh hali her yeri yakar yıkar.
