hiç gülmeyen insanın yüzü gülüyordur siz onu gülüyor sanırsınız. aslında o gülerken ağladığını gizlemeye çalışıyordur. ne kadar çok acı o kadar çok kahkahadır onlar için.
bu insanlara bazıları hiç utanmadan o küçük akıllarıyla normal bir insanın anlam veremeyeceği tepkiler verirler. gülerim gülmem, kime ne ? ben gülünce dünyadaki tüm tomurcuklar çiçek mi açacak sanki ?
Hiç gülmeyen insanlar bana pek samimi gelmez açıkçası. Gülümseme insanlardan esirgenmemesi gereken güzel bir şeydir. Tabi ki üzgün olan bir insandan etrafa yapmacık gülücükler saçmasını beklemek saçmadır. Ama herkesin küçük de olsa yüzünü güldürecek bir şey vardır. Özellikle sizin mutluluğunuzla mutlu olan insanlardan gülücüklerinizi esirgemeyin.
Benimdir. Aslında gülerim ama yakın arkadaşlarımla sohbet ederken. Onun haricinde çok yakın olmadığım kişilerle sohbet ederken falan pek gülmem.
Bence daha samimiyiz. Gülmek samimilik belirtisi değildir.
3-4 sene önce psikiyatriye gitmiştim ilaç yazdırmaya. her hastaya 15 dakika süre ayırmışlar, neyi tespit edeceklerse 15 dakikada. neyse başladım anlatmaya anksiyete, yersiz endişe nöbeti vesaire. en sonunda kadından teşhis, tedavi vs beklerken bana
"içeri girdiğinizden beri hiç gülümsemediniz" dedi. ulan gülümseyecek bi hayatım olsa neden psikiyatri kliniğine geleyim deyip çıkmıştım 15 dakika sonunda. bok var mına koyyum gülecek
