harekete geçmediğiniz için, zamanın, ihtimalin, fırsatın geçtiği pişmanlık üzüntüsüdür. o fırsatın tekrar gelip gelmemesi, eğer gelirse, gelene kadar hiç geçmez. tabii bununla yaşanmaz ama, akla geldikçe hep hiç geçmeyen üzüntü olarak, gönlünüzün bir tarafında kalır.
duvarı nem, insanı gam yıkar derler. insanın kimyası unutmak üzere programlı. Eğer üzülmek için kendinizi paralıyorsanız, doğanıza aykırı bir davranış içerisinde olduğunuzu rahatlıkla söyleyebilirim.
insanlar zor zamanlardan geçer, büyük kayıplar yaşar, hiç istemediği halde sevdiklerinden uzak düşer. Fakat bunların acısını taze tutmak çaba gerektirir. Bunu kendinize yapıp hayatınızı yokuşa sürmenin elle tutulur bir tarafı yok.
Çok zor zamanlarda Ben hep şu şekilde düşünürüm: "bir gece deprem oldu ve sayısız insan elinde, avucunda ne varsa, kim varsa hepsini yitirdi. Hayatı resetlendi ama yaşadı." O insandan ne kadar da çok şanslı olduğumu düşünür halime şükür ederim.
