Kuşkusuz benim. Bir sürü saçma sapan olayın, durumun, senaryonun içinde gerek halüsinasyonla gerekse hayal ile kendimi görebiliyorum. Ancak mesele evliliğe gelince kabaca bir evlilik bile ne kadar zorlasam da düşünemiyorum. Sanki benim mümkün bir minvalim değilmiş gibi. Kendimi o kadar ciddi ve yeterli de görmüyor olabilirim. Maddi olarak problemim olmasa da Halihazırda tek başıma bile yetemiyorum insan olarak. Küçükken camide ayakkabım çalınmıştı. Amcam da başkasınınki çaldı, Giydirdi.
- evlenip yapabileceğimiz her şeyi evlenmeden de yapabiliyoruz.
- insanın ihtiyacı olan şey evlilik değil düzgün bir ilişki.
- seks, sevgi gibi ihtiyaçlarımı karşılayabilecek tek bir partner bulamamam. tüm ihtiyaçlarımı karşılayabilecek tek bir partner bulamadığım için şu anda tüm ihtiyaçlarımı farklı kadınlarla ya da eskortlarla gideriyorum. yani açık ilişki, eskort daha feasible benim için.
- düğüne enayi gibi para vermem. sokağa atacak param yok.
- yasalar kadınlardan yana. nafaka verecek, mallarımı paylaşacak kadar aptal değilim.
büyük konuşmamak lazım. hiç evlenmem, 40-50 yaşına kadar yaşar sonra intihar ederim anlayışında günü birlik sorumsuzca gelecek düşünmeden yaşarken, üstelik bir de "öyle bir şey olsa bile evleneceğim kişiyi ben seçerim" derken; bir de bakmışsınız ki arkadaşlarınız eş dostlarınızın size uygun eş olarak olarak ortak hiçbir şeyiniz olmayan (tamamen zıt din dil kültür yemek giyim zevki ideoloji vs neyse de fenerbahçeli bile değil de üstelik galatasaraylı) birini bulmuş (görücü usulü resmen) ve bir tanışma ortamında kendinizi bulmuş, tanışmış ve 3 ay sonra nişan, 1 sene sonra evlenmişsiniz.
düşünmüyorum maalesef adım kadar eminim kafama göre birini bulmak ya da gerçekten seven birini bulmak o kadar imkansız geliyor ki bana anlatamam hatta arkadaşlarımın yavaştan evlenme merasimlerine başlamaları bile üzüyor beni evlenecekler çoluk çocuk derken akıllarına bile gelmeyeceğim, unutacaklar, ya şöyle bi arkadaşımız vardı naptı öldü mü kaldı mı diye hiç merak etmeyecekler resmen hafızalardan silinip gideceğim. Elbet yaş kemale erecek ailemle de ayrılacağım hiç bilmediğim bir şehirde emekliye ayrılmışken yapayalnız ve unutulmuş bir şekilde ölüp gideceğim.
evlenin arkadaslar. ilk 10 sene çok fazla beklentiniz olmasın. 10 yildan sonra bi ahengi oluyor. tanıyorsunuz artık. kimse kimsenin kuyruğuna basmiyor. haa ruh hastasıdır yada sizin kişisel sorunlarınız vardır çözülmeyen ona kefil olamam, kimse olmaz zaten.
Evlenemeyecek değil de, sanki Hiç evlenmeyek gibiyim. Yaş ilerledikçe insanlarin en ufak kusurları bile gözünde çok büyüyor insanın ki; kusursuz kimse yok. Doğru kişiyle karşılaşır mıyım, yoksa karşılaşıp değerini bilemedim mi bilmiyorum.
Her şey nasip kısmet meselesi aslında. Bir bakmışsın çocuğun bile olmuş yani. Karamsarlığa kapılmamak gerekir. Sonuçta beyinde biten bir olay. Evlenmek istemeyen evlenmez isteyen evlenir.
