Evlenmek istemeyen ile karıştırılmaması gereken insandır. Henüz öyle bir sorumluluğun üstesinden gelemeyeceğini düşünerek o işlere hiç bulaşmaz. En mantıklısıdır, zamanı gelince zaten onun bu şahsi dürüst yapısını fark eden cengaver mihrapta onu bekleyecektir.
Muhtemelen erkek.
Öncelikle samimi olmak gerekir ben seni anlatırKen yazdıklarımı okurken utancından olsa gerek skr lan deyip okumayı bırakacak ve eksi verecesin biliyorum. Ama olsun şunu bil yalnız değilsin
Ahh şu özgüven yokmu işte başlangıç noktasıdır.
Ne var bu özgüvende bilmiyorum neden utanıyorsun utanılacak iki şey var biri kahpelik diğeri hırsızlık bunlar yoksa hayatında utanma...
Karşı cinste senden farklı değil.
insanlar hislerini saklamakta oldukça yüksek yeteneğe sahip .
Bu olmamalı. anlatmak gerekli bu hissi karşında duran kişiye.
Ben bunu yapamam da ne demek yapanlar nasıl yapıyor.
Bak bakalım bir çevrene
Hani "ulan bir kıza bak bir yanındaki dallamaya bak " anladın mı olayı.
Maddi sebler buna engel bile değil (açılmana anlatmana ) fakat samimi olacaksın gerçekten samimi ve bunu karşındaki kişiye aynen aktaracaksın
Bak bakalım o zaman evleniyor musun evlen miyormusun. Haa gönül ota da konar papatya yada onu bilemeyiz ama elimizde bir şans varsa o şans bir daha sana uğramaz onu da bilmeliyiz. Şimdiden mutluluklar..
Tiple değil şansla durumla benim. Sevdikleri tarafından sevilmeyen ve aşk olmadan evlenemeyecek bir insan olarak evlilik denen şeyi yaşamaya hevesim de yok ihtimalim de.
Zaman zaman benimdir bu.çünkü mantık evliliğine karşıyım gerçekten bir şeyler hissetmediğim, yüzüne bakınca bütün sıkıntılarımı dünyevi şeyleri bana unutturacak kadar çok sevmediğim birisiyle bir ömür boyu yaşayamam diye düşünüyorum.ama gel gelelim günümüzde de gerçek aşkı bulmak hayli zor olduğundan böyle düşünen insanları da çok yadırgamamak gerek diye düşünüyorum.
benimdir.27 yaşındayım.aşırı derecede tutkulu, hisli, toplumda kabul görmeyecek düzeyde açık sözlü ve agresif biriyim.bir de militan düzeyde atatürkçüyüm üstüne üstlük.hayatımın aşkından geçen sene ayrıldım.daha doğrusu terk edildim.artık onu sevmiyorum.ama o bir yılı bana sorun, resmen dağa kapattım kendimi şaka değil.açıkçası şu sıralar kimseyi sevmiyorum neredeyse.insanların suskunluğu deli ediyor beni.veteriner hekimim, kazancım fena değil.alkole düşkünüm.her akşam içerim nerdeyse evimde.şöyle keyfim gayet yerinde gibi.mutlu kesinlikle değilim.mutsuz da değilim.bilmiyorum, belki kendimi iyi tanıdığımdan mütevellit; ne kimse benimle uğraşır,ne de ben kimseyi yeniden tanımakla sevmekle baş edebilirim diye düşünüyorumdur.ama durum bu sözlük.
benim lan bu ama her zaman değil ben bazen afedersin mal gibi dolanıyorum böyle yanımdaki arkadaşların falan hareketlerine bakıyorum lan nerden buluyor bunlar bu enerjiyi diyorum bu anlarımda konuşmak dahi zahmetli gelir genelde sabah erken kalkınca oluyor biraz da sinirli oluyorum lisede bi arkadasim vardi baya cıvık lakayıt bi insandı bunu bi kere bu gergin halimde bana saka yaptigi icin oyle bi azarladım ki küstü bana sonra barışınca yine takılmaya gelince bi düşünüyordu sabah sabah şaka sevmezsin derdi neyse ışte lafı uzattım bunun evlilikle olan alakasi şöyle ışte bu gergin hallerimde bana hiç bi kızın tahammül edemeyeceğini düşünü yorum ya da benim hayatımda sürekli bi insana...
evet bu ayrıca benim de. 32 yaşında işimden istifa ettim ve üniversiteye kaydoldum. dört yıl kafadan gitti zaten. iş falan derken anca 40 a dayanır yaş. o yaştan sonra da biraz zor.
Benim. Çocukken bile bunu hayal edemedim, düşünemiyorum. Yüksek sese gerginliğe bazı davranışlara tahammülüm yok, her şeyi görmezden gelecek kadar aşık olur muyum bilmiyorum.
