mücadeleden, aşktan en son dem vurması gereken insandır. hayatta temel nosyon olarak aldığım bazı olgular vardır. bunlardan biri de dayak yememiş insanla dost veya arkadaş olma. prensiplerime her zaman bağlı bi insanımdır. siktirsin gitsin az öte oynasın bu insan. evet.
hayatta hiçbir şey için mücadele etmemiş ve hiçbir zaman karşıt görüşlerini dile getirmeyen insandır.
edit: bunu yazarken nasıl bi ruh hali içerisindeydim ben de merak ediyorum ama hani az biraz zorlarsanız eh yani evet olabilir diyorsunuz. zorlamışım.
helal olsun ona. valla çok kıskandım 10 yaşımdan beri profesyonel olarak dayak yiyom pederden, benim peder mahalledeki pederlere ders bile veriyo uygulamalı olarak, bi dövüyolar topluca muhaha nası eğleniyoz yaş 21.
bunu hiç kavga etmeden gerçekleştirdiyse bir şeyler hep eksik kalacaktır.
tamam her an kavga edelim demiyoruz ama insan merak etmez mi, neler yapabileceğini görmek için bile kavga edersin yahu, o kadar pis, o kadar çamur insanlar varken etrafta, hepsine ömür boyu kayıtsız kalabilmişse tebrik etmekten başka çare yok.
hıhıhı konuşarak çözmüştür zekasıyla, aferin ona...
iki sene önce ilk defa bir insani dövmüstüm, ama onu da fena dövmüstüm. o günden sonra kimse yaklasmadi, karismadi bana. genelde sakin sakin konusurak daha mantikli ve saglikli cözümlere varilabilir. dövmeseydim cok güzel olacakti ama tecrübe oldu bi yandan.
Herkese artislik yapar çünkü daha önceki kavgalarından galibiyetle ayrılmıştır ama bi gün sert kayaya çarparsa belasını s.kerler. ağzından burnundan kan gelir kırılmadık kemiği kalmaz.
