sahipken değer vermediğimiz ancak bittiğinde yokluğuna bir türlü alışamadığımız ve hatta belli bir süre sonra katlanamadığımız şeylerdir. bu duygu insanoğlunun fıtratında var olan bir duygudur. hep geçmişe özlem duyarız, geleceğe karamsar bakarız. sahip olduğumuz hayattın içine kendimizi katmayız, hep başka yerlerde yaşanan hayatlara kendimizi ait hissederiz. sonuç; hep mutsuz, mutsuzsunuz, mutsuzlar...
Barış, huzur. Şu sıralar içerisinde bulunduğumuz süreçten söz etmiyorum. Bunun barışla alakasi yok. Hic bir insan genç ölmesin. Trafik kazası, savaş, katliam, cinayet olmasin.
