Bedeninle barışık değilsindir. Ruhun bedeninde sürünmekte, misafir hayatı gütmektedir. Ataç beyin ekolünden gelenlerin ‘’ Takıntı ‘’ dediği tuğlalarla kendi hapishaneni inşa etmişsindir. Mahkumiyetini bedenine ıstıraplar vererek yaşamaktasındır. Yaşın gençtir ancak gözlerin sönük… Saçın temizdir ancak dudakların hastalıklı… Burnun kapanmıştır iyiliğin ezeli esanslarına. Yaşayamadan ölmüşsündür aslında. Yalnızca son güne ermen gereklidir. Hepsi bu.
Güvenmezsin bir kere kendine. Özüne duyduğun güveni, cinsiyetinin gerekleriyle birlikte bırakmışsındır o tuğlaların arasında. Kuşkudur sözlerinin öznesi yahut nesnesi. Bozkır ufkunun açıklığı kadar net bir kuşkudur her şey senin için. Bedenini ruhunla birlikte tüketmişsindir dalarken ufuktan uzaklara…
Aşık olmayı imkansızlaştırmış bir erkeksindir sonuçta. Meritokratik düşünce yapın nedeniyle inançsızlaşmışsındır kendine. Dalgakıranlar gibi koymuşsundur ölçütleri hak ettiklerinle arana. Aşksızlaşarak ters orantı kurmuşsundur insan olmakla arana.
Yalnızsındır, yapayalnız aslında. Şikayetin yoktur bundan çünkü ezilmişsindir tuğlaların arasında.
