iki mavi göze bakmak yetmez
bir güzel söze kanmak yetmez
aşk nerde bekliyorsa gelmez
yalnızsan umut tükenmez
bakmayı bilmeyen güzeşli günde bile aşkı göremez...
eğer aşık olmamasının kaybetme ya da mutsuz olma korkusuysa Alfred tennyson ın " sevip de kaybetmiş olmak, hiç sevmemekten iyidir." lafını duymamış insan olabilir.
bu da sözün orijinal hali: "It's better to have loved and lost, than to have never loved at all."
ancak Normal bir karakter yapisina sahip insana mahsus bir ozelliktir. Neye, kime asik olunacaktir ? Insanlarin daha dun gece tanistiklari insanlara bugun sokak ortasinda yavsadiklari, askim dedikleri gunumuzde asik olmanin ne gibi bir ozelligi kalmistir ? kendisinden once 50 tane zevata askim diyen birine de asik olmak icin midenin baya bir genis olmasi gerekiyor dogrusu.
yalan söylemek veyahut birine yazılıyorsa eski aşkları saklamaktır.
insan aşık olmadan yaşar mı hiç yahu?
ya da bunla aşık olmuşta nasıl olduğunu bilmediği için kavrayamamıştır.
yazık bir durum olsa da, aslında sevindiricidir. kıskançlığı bilmemek, mideye giren krampları hiç tatmamak, ayrılık fiyaskosundan nasibini almamak. bir kez aşık olduktan sonra asla desteklenemeyecek olan kavram. kıskandım şerefsizim.
kıskanılası insan tipidir. aşık olup aşkından abuk subuk durumlara düşse daha mı iyidir? yaşına başına bakmadan sürekli bunalım takılmaktan, özleyip hüngür hüngür ağlamaktaj, detone detone bağıra çağıra şarkı söylemekten yeğdir.
