yıllardan bu yana uzaklara giden ya da başkalarının aşkının tarafı olan güzel kadınları görmüş insanın sık sık aklına gelendir. bir süre sonra düşünmeyi ve aşk için hissetmeye son verir. çünkü aşk için asla tek kişinin çaba göstermesi yetmez.
artık günler aylar değil yıllardır içinde bulunduğum durumdur. sanıyorum bir daha hayatım boyunca hiç aşık olamayacağım. işin kötü yanı da artık bunu kanıksamış olmam.
farkındalık olgusunun hissedildiği, ışığın cılız da olsa görüldüğü andır.
"kimse bana aşık olmaz, ben de kimseye aşık olmam" dediğiniz anda özünüze dönersiniz. ağır yaralı halde fokur fokur kaynayan volkana girip sapasağlam çıkan tarkan (tarkan herhalde. tarkan, altar'ın oğlu olan) gibi olursunuz.
karşı cinse aşık olmayın. karşı cinsin size aşık olmasını sağlayın.
geçmişte boşa harcanan zamanlardır aslıda, doğru zamanda yanlış insan ve yanlış zamanda doğru insanla yaşanılanlar sonucudur bu aslında ünlü bir yazarın dediği gibi. böyle olunca zamanında nerde durmayı bilemeyince ve yaşını alıp belli bir yere gelince inanamazsın aslında.
artık yaşını almışsındır duyguların hepten çizilmiştir ve en önemlisi artık gençlik diye hitap edilen çağlardaki gibi eğlenceli, neşeli ve deli dolu değilsindir.
artık dışın kabul etmese de için paramparça olmuştur .boş yere eskiyi özlersin hatırlarsın.hayallerin yok olmaya yüz tutuyordur ve sen miadı dolan ve raf ömrü uzatılmaya çalışılan bir insansın.
aşktan vazgeçip mantık hislerine girmişsindir. artık tamamen kaybetmişsindir. kendi ellerinle yaratacağın bir aşk yoktur. artık mantık dediğin sığındığın limanda çaresizisindir. bir kaç arkadaş üç beş akraba yön vermeye çalışır . mutlu değilsindir ve sadece yaşamaya bakarsın.
sen artık ellerinle yarattığın aşka değil başkalarıyla müzakere eden aşka maruz kalmışsındır. sonrasında ise mutlu görünsen de sen aslında sadece çizilen sınırlar içerisinde bir figüransın.
aşka inanmadığın zaman figüransındır .
bu dünyanın gerçeğine inanmaktır. insanlar maalesef sürekli aşk ve sevgi kavramlarını birbirine katıyorlar. aşk, insan benliğinin ortadan kalkmasını gerektiren bir duygudur. aşkta benlik yoktur. oysa sevgide benlik yerini korur, sevgi pragmatist bir duygudur. birinden fayda sağlıyorsanız onu seversiniz. fayda yoksa sevmeye de gerek yoktur zaten. bu bencillik hayvanlık filan da değildir. size huzur veren, konuşmaktan hoşlandığınız, birlikte bir şeyler yapmaktan hoşlandığınız insan size bu şekilde fayda sağlamaktadır ve o'nu seversiniz. size tam tersini hissettirenleri ise sevmezsiniz.
aşk ise tamamen farklıdır. fayda filan yoktur onda. benlik yoktur. o nedenle bu dünyaya ait olmayan bir duygudur. evet ben inanmıyorum aşık olacağıma bu dünyada, ama seveceğim elbette buna inanıyorum işte.
aşık olduğun değer verdiğin her şey ölüp gitmektedir.
sevilenin mutluluğu sevenin gayretindendir. gayret yok çaba yok.
bu sonu olan yaşamda sonsuz duyguların peşinde koşulmayacağını öğrenmektir.
