içini doldurur. karşına gelip iletişim kuran ilk insana susmadan anlatmaya başlarsınız. kafasinin sisecegini anlar ve gider. ozaman yine kendi kendinize mirildanir öfkelenir ve farkına varinca üzülürsunuz.
kisacasi 5 aydır bu durumdayım ve uzun surede boyle olacak.
kendimi avuttum sanki şuan.
sebebinin ne olduğu kadar önemlidir. çevrenizde hiç kimsenin olmaması çok zordur.
ama evet etrafınızda insanlar vardır siz onlara arkadaş demezsiniz bu ayrıdır. gariptir. her insan bir dönem yaşar bunu sanırım. insanı güçlü kılar bu aynı zamanda.
Insanı mahveden durumdur. Dışarı çıkıp gezmeye gitmek istersin ama hiç arkadaşın olmAmasından dolayı gezmekten zevk bulamassın kahveye gidip iki parti okey atayım dersin yine arkadaş olmadığından dolayı gidemessin yani arkadaş ortamı şart.
