Yillardir asik olamiyorum amk, karilari sadece seksi obje olarak goruyorum ne yazikki , enson sevgilime bile asik taklidi yapmistim netekim en ufak biseyde de şatak diye ayrildik hic bisey yapmadim. Nolacak Boyle.
Bazı durumları aşamıyorsanız ve devamlı o durumlar içinde debeleniyorsanız bir yerden sonra alışkanlığın verdiği umursamazlık baş gösteriyor. Buna hissizleşmek de denilebilir. Maddi ve manevi olabiliyor.
Tepki verememektir. Eskiden olsa hayvan gibi asabileşeceğim durumlar artık sikimde bile olmuyor, bugün tam anlamıyla farkettim bunu. işin kötüsü üzülmem gereken durumlarda üzülemiyorum. iyi mi kötü mü onu da hiç bilmiyorum...
sadece dış dünyaya değil iç dunyana hatta arzularina, en doğal durtulere duyarsizlasmak. sadece depresyon belirtisi değil intihara da yönelim göstergesidir.
depresyon ve intihar düşüncelerimin zirve yaptığı şu son ayda yaşadığım durum.
hemen her şeye karşı heves istek ve ilginin kaybolması şeklinde gösteriyor kendisini* tıpkı bitkisel hayat gibi,bir şeye gülüyor olsam bile sadece görüntüden ibaret asla bir içtenlik olmadan. olaylara karşı "ee ne yani" şeklinde tepki verip durmak* ara ara gelen ufak öfkeler ve marry jane içeren durumlar haricinde duygusal çöküntü hali.
Yaşanan olumsuz olaylar zinciri sonucu oluşan sağlıksız duygu durumu.
Duyguların kemikleşmesi, tepki yeteneğini kaybetmesidir.
Yaşanmışlığın getirisidir.
Hissizleşmeye izin vermeden yaşam sürmek, mutlu ve enerjik olabilmenin yollarından biridir.
tek ben yaşamıyormuşum. hiç bir şey hissetmiyorum. üzülemiyorum sevinemiyorum. sadece yaşıyorum. belki biraz üzülürüm veya sevinirim belki bi şeyler hissederim diye alkol alıyorum. ama ona da yeterli param yok. bitiyor. neden yaşadım hakkında hiç bir fikrim yok. neden yaşıyorum.
evet hissizleştim ama niye böyle oldu bilmiyorum.
yakın zamana kadar hakkımı arayan ne yaptığımı bilen, tuttuğumu koparan bir insandım.
her sene biraz eksildim, biraz koptum. her sene battıkça battım. artık haberleri normal karşılıyor. iyi bir haber görünce bu haberin sonunun bir şekilde tatsızlığa bağlanacağını düşünüyorum. hiç bir şeye sevinemiyorum hiç bir şeye de üzülmüyorum. önceden üzüldüklerim normal önceden sevindiklerim ise şimdilerde anormal gelmekte. sadece aptal gibi yatıp uyumak istiyorum. aşım suyum önüme gelsin. ihtiyacımı gidereyim sığırdan aşağılık bir şekilde yatmak istiyorum.
derken derken hastalığımın çaresini buldum galiba hissizleştim her şeye karşı. herhangi bir duygu hissetmiyorum. elim yandığında, canım acıdığında bazen ufak bir ürkme oluyor ufak bir heyecan parıltısı daha sonra yok oluyor. eskiden web sayfası yapmak oyun yapmak isterdim. bir nebze ilerledim şimdi ise hayatta hiç bir ümidim hiç bir isteğim yok. ya umarım yakında silinip giderim ya da bu kendi tanımladığım hastalığa yeni yeni okuduğum kitaplar çare olur yoksa sonum hiç iyi değil ancak yalnız değilim kınadığım ayıpladığım bir çok insan da benim yakındığım durumların %75'ine sahip yani bir nevi kendimi de kınamış oluyorum.
Açıkçası paranız varsa cennettir. Çünkü geçim kaynağı olduktan sonra böyle bir şey aranır. Vurdum duymaz. Mesela 485 tl varlık fonum var. Bir kaç ay daha böyle kalabilirim.
Üzülememek, heyecanlanamamak, mutlu olamamak, aşık dahi olamamak. Nötr bir şekilde konu mankeni gibi durağan iç dünyanda ölüyken maddi olarak nefes alıp vermek. Yaşama amacını kaybetmiş, zamanında çok acı çekmiş insanların düştüğü durum...
