Uykun gelir ama uyumak istemezsin,
Acıkırsın ama yemek yemek istemezsin,
Hiç bir şey yapmak istemezsin,
Dünyada ki herşey saçma gelir.
Güneş ışığı bile tenini kavurur.
Seni sen yapan özellikler bir bir kaybolur.
Sanırım böyle bir şey.
Önce hissizleştiğini sanıyorsun, oh be mis vay be bir şey hissetmiyorum en acı koyan habere bile diyorsun. Aradan vakit geçiyor ve bom!
Göz yaşların sel, başın kazan oluveriyor ve sürpriz son; depresyon.
Anladığım o ki o hissizlik bir nevi psikolojinin kendini savunma biçimi. Baktı ki olacak gibi değil, koyuveriyor kendini.
