Sonra karşıdakini havalara çıkarır. Ayrıca bazı hisler içeride kalmalıdır. Cılkını çıkarıp "nasıl olsa terk etmez beni" kafasıyla baya rahatlıyor kimisi. Bilsem aynı kalacak gitmeyecek çat çat yazarım da. Gitmeyenini göremedim. Hani değmez diyorlar ya. Bilirsin değmeyecek ama gene de seversin. inatla.
Şu an ne hissediyorum; neden böyle hissediyorum bilmiyorum. Kelimelere dökebilsem artık başkalaşıp benden uzaklaşabilirler ancak ne mümkün! Sanki seyrettikçe benimsediğim bir film hayal kırıklıklarıyla son bulmuş gibi. Sanki ağlamak üzereyim de şokunu atlamamışım gibi bir durum. Ama sadece gibi.
içinde biriktirdikçe kümülatif bir şekilde çoğalıyor işte; engelleyemiyorsun.
Çok sevdiğin bir şarkıya eşlik ederek söylemek biraz iyi geliyor sanki -ya da daha da körüklüyor emin değilim- ama tüm stabilliğiyle devam etmediğinden olsa gerek hoşuna gidiyor insanın.
(bkz: bunu neden yazdım bilmiyorum)
Kendini guvende hissetmemekten kaynaklidir. Belki ifşa olma belki tepki alma vb sebeplerden kaynaklanir. Herseye ragmen psikolojik acidan en mantikli durum sakin olmak tek tek kelimeleri düşünerek yazmaktir. Herşeye ragmen hisseden her bireye saygi duyulmalidir.
