Asla yapılamayan iştir. Vücut diliniz illaki bi yerden patlak verir. Yada onu kıramazsınız hiç, hemen affetmek var bide. Ama söylemezsiniz o ayrı. Çok seversiniz, çok seversiniz, çok seversiniz.. O da fark eder ama bişey demez yani size. Ne desin.. Bakmaz size..
Böyle bir durumda kendimi olaydan soyutlayıp dışardan umut var mı? Diye bakarım. Eğer umut varsa hiç düşünmem açılırım lakin umut yoksa hiç uğraşmam yoluma bakarım.
Bence bu çok tehlikeli bir durum. Bir çeşit zehir gibi düşünün. Günden güne daha da çok zehirleyen, organlarınızı kurutan, felaket bi durum. Tabii ki insanın elinde olan bir şey. Tavsiyem, kendinize bunu yapmayın, bu zararı vermeyin.
