Japonya'nın en büyük adası olan Honşu'Nun batı ucunu oluşturan Chugoku bölgesindeki beş ilden biri ve ilin merkezi. Ota nehrinin deltasında yer alıyor; akarsu kolları arasından denize doğru uzanan kara dilimleri halinde.
abd'nin 64 yıl önce bugün yerel saatle 08:15'de atom bombası attığı ve ilk anda 70bin insanı katlettiği şehir.
devam eden radyasyon etkisiyle ölü sayısı 140binlere ulaşmıştır. bununla da kalmamış, radyasyon etkisi nesiller boyu devam ederek yakın zamanlara kadar sakat bebek doğumlarına sebebiyet vermiştir.
ve yakın zamanda yapılan bir araştırmaya göre abd halkının %61'i bu saldırıyı hala haklı görmektedir.
(bkz: insanlık ayıbı) diyeceğim ama çok hafif kalacak. unutmamalı ve unutturulmamalıdır.
dünya tarihinde nükleer saldırıya maruz kalan ilk şehir.
insanlığın yüz karalarından olan bu saldırı gerçekleştirilirken, masum olan her şeyin bir çırpıda kirletilmesine ne kadar hevesli olduğumuzu görmek çok kolay; bombanın ismine bakmak yeterli:
başına gelenler insanı ağlatacak kadar hüzünlü olmasına rağmen, içinde katledilenlerin şu an amerikaya en fazla hayran olan toplum olduğu düşünülürse üçüncü kişi konumuna girip susmanın en doğru şey olacağı şehirdir.alan razı veren razı ne diyelim hayat garip bir çelişkiler seramonisi.
Kapıları çalan benim
Kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
Göze görünmez ölüler.
Hiroşima da öleli
Oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
Büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
Gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
Külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
Hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
Kâğıt gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
Teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
Şeker de yiyebilsinler.
Nazım Hikmet Ran
1956
hiroşimada kavrulan insanların arasında duman olmuş çocuklar için yazılmış bir nazım şiiri.
Hiroşima'da hayatta kalan bir görgü tanığının mektubu:
6 Ağustos 1945 sabahı saat 8'e doğru kalkmıştım. Bir önceki akşam, uyarı alarmı iki kez çalmıştı.
...Birdenbire başıma bir darbe aldım ve gözlerimin önünde her yer kapkaranlık oldu. Bir çığlık attım ve kollarımı kaldırdım. Karanlığın içinden, yalnızca bir fırtınanın uğultusunu duyabiliyordum.
...Sonra, görüntü pek berrak olmasa da, çevrem yeniden aydınlandı ve Mahşer yerindeymişim izlenimine kapıldım. Kalın toz bulutlarının ardında önce bir mavilik belirdi, sonra onu başkaları izledi.
...Yüzleri tamamen parçalanmış bir sürü insan gördüm, ırmak boyu böyle insanlarla doluydu ve gölgeleri suya vuruyordu. Yüzleri öyle korkunç bir şekilde şişmişti ki, erkeklerle kadınlar birbirlerinden güçlükle ayırt ediliyordu. Gözlerinin
yerinde birer çukur kalmıştı, dudakları cayır cayır yanıyordu.
tarihin en acımasız olaylarından biri gerçekleşmiştir. amerika'nın attığı atom bombası, japonya'nın tam kalbine isabet etmiştir ve yüzbinlerce insan hayatını kaybetmiştir. halen atom bombasından dolayı açığa çıkan radrasyon, insanlar üzerindeki etkisini göstermektedir. sakat doğan ve yaşayan bedenlerin, amerika'ya karşı ne kadar büyük bir kin güttüğü de aşikardır.
