Son sevdalar göç etti, son kurşun yere düştü
Kan gölü bu kadar kırmızı kokmadı bu tan yelinde
Elinde yırtık bir resim Kajima geçti
insanlar gördü, sessiz ve sonsuz bir uykuya dalan
Onları artık kimse göremez ya da duyamaz yalnızca etti kemikti
Bir papatya tarlasından yürüdü geçti sessizliğin ruhları
Ve Konfüçyüz yüzündeki gözyaşlarını silerek geçti
Son bir kez baktı elindeki yırtık resime sevgilisinden yadigar.
Bir Kajima geçti son göç eden sevdalarla
Hiroşima bu sabah daha bir elvedalı baktı daha bir hüzünlü baktı Kajima'ya.
