müzikle dünyayı kurtarabileceklerine inanan insanların şarkılarıdır. "hoyy maan, giv piis e çens" den tutun da, "flavapavaaa" diyip çiçeklerle askerlerin üzerine koşan insanları hatırlatır. iyidir, hoştur. sonuçta saygı duyulması gerekir, çünkü eninde sonunda mücadeledir. sunacak, çözüm olabilecek daha iyi bir fikirleri olmasa da en azından saygıyı hak ederler. yalnız bazı icra edicileri işlerine gelmeyen militer kuvvetlere laf ederler, işlerine gelenlereyse bir bok diyemezler nedense. bunlar kolpanın da kolpası bir güruhtur. yüzlerine vurulunca da hemen ad hominem... "ayar vermek de bu muymuş?" diye söyletirler adama. yerim ben o böcükleri der ve bitririm.
ayrıca:
(bkz: cannabis)
uzun saçlı peaceloverlardan başka bir melankolik post-hippi(e) şarkı. sondaki o gözlerden yaş getiren solo dinlenmeli, dinlenip dinlenip hayallere dalınmalıdır...*
