hindistanda yaşayan guru ya da liderlerden biri, kamera karşısında konuşurken bir anda ölmüş ve bu durum kameralara yansımış.
biraz olsun kafası çalışan, düşünen, vicdanı olan, dünyanın geçiciliğinin farkında olan, ölümün yakınlığını bilen insan * için ibrettir.
not: o hintli amca ise muhtemelen reenkarne olmuştur, ya bir böcek, ya da inek filan olmuştur. ya da kleopatra, napoleon filan işte... daha doğrusu cehenneme odun...
izleyen insanların çok büyük bir bölümünün, bu ölümün çok benzerinin, belki çok kısa bir süre sonra, kendi başına geleceğini (gelebileceğini) aklına dahi getirmediği ölüm şekli. hepinizin başına aynı şey gelecek. sonrasında beden çürüyecek, iğrenç koku heryerini saracak, ağızdan ve bir tarafınızdan iç organlar akacak, kurtlara yem olacaksınız özetle.
dünya bir saniye önce güldüğünü hatırlayabildiğin kadar gerçek;
bir saniye sonra ölerek, hatırlayamayacak olduğun kadar yalan.
bir saniye önce gülerek varolmanın dayanılmaz tadına varmak; bir saniye sonra ne olduğunu bile anlayamadan hayat ışığın emilerek yokolmak!
hayat o kadar ani bir yokoluş gizliyor ki, başkalarına sokulduğu anları görsek bile bize sokulacak tarafını asla algılayamıyoruz.
hiç ölmeyecek gibi yaşıyoruz.
hiç yaşamamışcasına ölüyoruz.
büyük ihtimalle beyin damarlarından birinin tıkanması veya yırtılması sonucu gelen beyin kanaması sonucu gelen ölüm gibi görünüyor. bir kaç sefer zaten rahmetlinin takılıp kaldığı anlar var tam o an öncesinde. ve o bakışlar nasıl aklımdan gider aynısını anneannemde de yaşadığım için..sanki yukardan bir şey gelip iniyordu geldi sağından karşısında durdu bizdekinde. dehşetli bir bakıştı anneanneminki hiç aklımdan çıkmaz hala.sonrasında şiddetli bir zıplama epilepsi krizi tarzı hem de bir buçuk yıldır hareketsiz yatan bir bedenden...gözlerde tam karşıya sabit bakış ve kapanış..annenin bu ana şakitlik etmemesi için akla karayı seçmen....bildiğin tüm duaları okuman...neyse. takdir böyle .. hayat boş.. çok...
