marx'ın "din toplumların afyonudur" sözünü şu şekilde değerlendirmiştir:
“din ihtiyacı en çok fakir ve geri ülkelerin ezilen halk yığınlarında kalmıştır. çünkü hayatın bin bir sancısına katlanmak için din tesellisinden daha kolay bulunur ilaç yoktur. hekim nasıl ağır kanser, enfarktüs hastalıklarında afyondan, morfinden başka ağrı kesici kahraman ilaç bulamıyorsa, tıpkı öyle halk da hayatın ve sömürülerin dayanılmaz öldürücü ağrılarına dayanabilmek için kahramanca bin kutsallık taşıyan dinden medet ummaktadır.”
”Demokrasiyi istemeyen ne halktır ne aydın gençliktir;parayla satın alamayacağı insan gördü mü onu ”aşırı” ilân ederek öldürten ve katilleri saklamak için devlet kapısını haydut yatağı gibi kullanmak isteyen finans beyleri ile batakçı ağalardır.” (Hikmet Kıvılcımlı)
işçi sınıfımız’ın biricik sosyal bilimi marksizm-leninizm’in ustalarından bir tanesidir. lenin sonrasının en büyük devrimcisi.
marks-engels ustalar, kapitalizmin ve tüketim toplumunun işleyişini diyalektik materyalizmin ışığında incelemiştir. değer, mutlak/nispi artı-değer, artık-ürün, sermaye birikimi, kâr gibi kavramları bilimsel sosyalizme katmıştır. serbest rekabetçi kapitalizm döneminde geçerli olan marksist devrim teorisi’ni ortaya koymuşlardır.
marks usta’nın takipçisi devrimler kartalı lenin usta; proletarya partisi, demokratik merkeziyetçilik ve emperyalizm (finans-kapital, tekelci kapitalizm) konularında bilimsel sosyalizm teorisini geliştirdi ve derinleştirdi. tekelci dönemde geçerli marksist-leninist devrim teorisi’ni ortaya koydu. geriye kalan ömrü devrim kasırgalarıyla geçti. 1903’ten 1917 mart’ına kadar işçi sınıfının köylülükle ittifakıyla gerçekleşecek demokratik devrim mücadelesini yürüttü. şubat devrimi’yle amacına ulaştı, 1903’ten beri kerte kerte taşıdığı demokratik halk devrimi’ni gerçekleştirdi. 1917 mart-1917 ekim tarihlerinde yoldaşlarıyla beraber sosyalizme geçişin hazırlığını yaptı. ekim devrimi’yle rusya’da sosyalizme geçişi sağladı ve dünyamızın ilk proletarya devletinin kurucularından oldu.
marks-engels-lenin ustalar, antika tarihi incelemeye fırsat ya da zaman bulamadılar.
hikmet kıvılcımlı usta bu zamanı buldu. antika tarihin bir kör dövüşünden ibaret olmadığını söyleyerek antika toplumların işleyiş kanunlarını buldu. ilkel toplumlarda tarihçil (tarihsel) devrimler olarak tasvir ettiği devrimlerin insanlığın önünü açtığını gösterdi. tarihsel devrim kavramını bilimsel sosyalizme kazandırdı.
Doktor özgün bir entelektüeldir. otodidakttır. 1957 seçimlerinde vatan partisi lideri olarak istanbul mebusluğu için bağımsız listeden seçime girer. Ve o meşhur eyüp nutkunu bu seçim kampanyası sırasında verir.
Doktor lakabıyla tanınır. Otodidaktır. Gramsci hiç okumamıştır ama devrime ilişkin stratejik bazı önermeleri gramşiyen gibidir. Baba 1957’de vatan partisiyle seçime girmiş ve meşhur eyüp nutkunu vermiştir. Önemli bir stratejisyendir. Bir zamanlar çok severdim keratayı. düşünmeyi bırakmadan önce falan.
onu önemli kılan ya da kılacak olan nokta tarih tezi’dir. kıvılcımlı’nın tezleri esasen tarihin bir yorumlamasını içermekle beraber yükseliş-çöküş kuramları içinde yer alabilecek niteliklere sahiptir. bu amaçla kıvılcımlı yine kendi eserlerinden olan tarih-devrim-sosyalizm çalışmasının henüz giriş kısmında, kendisi için kritik olan sorunu açıklar ve “araştırmamızın konusu budur” der. sorunsallaştırdığı şey medeniyetlerin kuruluş ve yıkılış kanunlarıdır. hatta bunu sadece kendisinin değil insanlığın temel sorunsallarından biri olarak açıklar ve “medeniyetler kuruldu kurulalı insanlığı en çok düşündüren ve heyecanlandıran problem budur. tarihin en büyük destanları o problem için yakılmıştır; en büyük dinler ve inançlar o problem üzerine kurulmuştur” açıklamasını yapar.
kıvılcımlı diğer bütün disiplinlere nazaran tarihe çok fazla önem vermiştir. örneğin, o da tıpkı marx gibi sosyolojiye "methiyeler" düzerken, diğer disiplinler gibi sınırlılıkları olduğunu, açıklamalarını bu sınırlılıklarla yaptığını ifade eder. söz gelimi, sosyoloji insanlığın belirli bir çağ içinde başından geçenler ve toplumsal ilişkiler üzerine oldukça büyük ve aydınlık bilgilere sahipken, o çağların birinden ötekine geçiş kanunları hakkında gereği gibi bir aydınlatmadan uzak kalmıştır. onun için en geçerli olan tarihtir. öyle ki, “her şimdiki olay, geçmiş olayların sonucudur. bugünün gerçekliği, ister istemez dünün gerçekliklerinden çıka gelmiştir. bugüne dek gelmiş geçmiş gerçekliklerin topuna birden bilim dilinde tarih adı verilir” derken ona atfettiği önem açıkça fark edilebilir. ona göre gerçekliksiz bir tarih olmadığı gibi tarihsiz bir gerçeklik de mümkün değildir.
