kırmızı bir at çizerdim,
kırmızı bir at,
bak buda kafası.
nereden geldim nereye giderdim?bu da düşünen kafanın bana sorusu.
sür beni sarp kayalıklara oradan aşağısı başka yerin konusuah dedi, senin durumun fena!ah dedi, kalbinde bu neyin acısı?
dayanamaz kalbimin içinden çıkardım
utanmadan dünyaya tepeden bakardım!
kimse beni bilmez,
bilmez beni bilmez,
bilmez beni kimse, ben hep saklandım
yanmalısın sönmelisin ruhları incitmeli
inanırken yalanlara delirmiş olmalısın!
bakmalısın görmelisin acıyan yerler neresi?
varmak için heplere önce hiçi göze almalısın
ah o kızgın bakışın birde üzgün bakışın
yüzlere gülüşün ve anidir düşüşün!
üzülmeye gelmez, giderdim aramaya ruhumun parçalarını
üzerime bir bir dikerdim
beni nasıl isterdin?tek parça
yoksun, nedenin yoksa!
kime güler yüzün?
kime ağlarsın?
(çek) -bi sandalye çek ve otur,
mumlar var, mumları yak
anlatacaklarım uzun, uzundur yollar
ve her ne yöne gidersen git beter gibi sonsuz ama
yoksun nedenin yoksa! (yoksun nedenin yok)
yokum nedenim yok benim!
kime güler yüzüm?
kime ağlarım
duruyorsan ne duruyorsun?
yarına kalsa ne umuyorsun?
ağlarla kaplı hiç bilemezsin!
her yanım her sözüm her savaşım her yarım
öyle zor, öyle zor, öyle zor gelemem ki her yeni gün..
Korkarım tanışacağız sizinle
Birkaç film seyredeceğiz belki de
Ellerim tanışacak ellerinizle
Seveceksiniz beni uzun uzun
içimde telaş olacak aşkınız
Bir başka bakacağım günlere
Dünler dahi değişecek gözümde
Seveceğim sizi hem de çok
Korkarım alışacağız birbirimize
Hangi yemeği sevdiğinizi bileceğim
Siz televizyona bakarken
Ben saçlarımı öreceğim
Konuşmadan oturacağız aynı evde
Midem kasılmayacak artık sizi beklerken
Seveceksiniz beni, hem de çok
Ama işte, daha az bir keyifle
Korkarım gideceksiniz sonra siz
Biraz ferah ruhunuz, biraz üzgün
Uykunun o ipek sığınağında gelecek nefesiniz
Özleyeceğim sizi, hem de çok
Benden bir ses bekleyecek, aramayacaksınız
Hem özleyeceğiz, hem uzakta dinleneceğiz
Ve işte böyle biz artık biz olmayacağız
Korkarım tanışacağız, sevişeceğiz, ayrılacağız sizinle...
ahmet beyin ceketibarış manço
kul ahmet erken kalkar haydi ya kısmet derdi
kimseler anlamazdı ya kısmet ne demekti
herkes gömlek giyerken ahmet ceket giyerdi
konu komsuya dert oldu kul ahmet'in ceketi
bir gün bir yoksul öldü
üzüldü mahalleli
ama bir kefen parası bulamadı mahalleli
kul ahmet dedi dedi yalan dünya
cikardı ceketini
örttü garibin üstüne
kaldırdı cenazeyi
sonunda herkes anladı
ya nasip ya kısmeti
