tam olarak duygularıma tercüman olan şarkıdır. the division bell gibi müthiş bir albümü dünyaya kazandırdıkları için gruba ayrıca teşekkür etmek gerekir. p.u.l.s.e da slide guitar tekniği ile bana göre yapılabilecek en iyi soloyu çalan gilmour üstada ayrı olarak saygı duymak gerekir.
14-15 yaşımdan beri sıkı bir rock-metal dinleyicisiyim. blues'dan punk'a, grunge'dan black metal'e kadar yüzlerce tarzdan, binlerce gruptan, on binlerce şarkı dinledim ve high hopes solosunun üstüne solo asla tanımam. hayatımda dinlediğim en duygulu, en şarkıya cuk diye oturan solodur.
ilk dinlediğimde gözlerimin dolmasını sağlamıştı, yıllar önceydi ama çok iyi hatırlarım hala. o efsane solo girer ve bir anda tüyleriniz diken diken olur, kaskatı kesilirsiniz. müzik tarihinin en güzel sololarından biri olmaya adaydır bence.
bu isimdeki şarkılar hep güzel olmalı diye bir kaide var galiba. pink floyd'un high hopes'unun yanına bir de kodaline güzel bir high hopes yapmış. yanlış anlaşılmasın kendisi cover falan değil. kendi başına bir şarkı ve kendisi kadar güzel de bir klibi var. ayrıca galiba klibinde bir game of thrones oyuncusu oynuyor galiba ama kimdir, hangisidir bilmem.
ilk dinlediğim zaman beni avucunun içine alan, en mutlu anımda beni komaya sokan, eskilere götürüp 4-5 dakika boyunca orada yaşatan über pink floyd eseri. Sonundaki solo elektro gitar solosu değil, lap steel diye tabir ettiğimiz gitarın solosudur.
gitarı ilk elime aldığım zamanlardı, bu bahsin havaya salındığı yıllar. mevzu bahis 2 bira; bu şarkının solosunu çalarsam kazanırım.. * sene olmuş 2013, haftalık ödüyorum borcumu.
insanı süründüren şarkıdır. intihar setlistim 500 şarkı oldu zaten bitene kadar ecelimle ölürüm. o yüzden şimdiden başlasam iyi olcak. hakkınızı helal edin.
