hayat zor bılıyoruz hepımız ve bır sekılde yasıyoruz tum zorluklara ragmen...
yasamak ıcın caba sarfetmek lazım ve elden gelenın fazlasını yapmak, ye, ıc, yat, nefes al ıle hayat olmaz...
sabah erken kalkmak gerekır, ıse ya da okula yetsebılmek ıcın, okulu bıtırebılmek ya da para kazanmak ıcın calısmak lazım, spor yaparken, eglenırken, severken, sevılırken hep bır caba gerekır... armut pıssın ve agzıma dussun dıye bekleyemeyız...
bazı ınsanlar vardır; cabuk yorulurlar, hemen bıkarlar, kavga edemezler zorluklar ıle ve dunyanın yasanamayacak bır yer oldugunu dusunurler bu yuzden...
sureklı sıkayet ederler, yakınırlar zorluklardan...
basaramadıkca daha karamsar olurlar... bu yuzden hayatın guzellıklerını goremezler, tadını alamazlar hıcbır seyın...
tası kaldırabılecek guc olsa da ınanmadıkları ıcın kendılerıne basaramazlar kaldırmayı...
kendılerınden ıyıler oldugunu gordukce zora gırer hayallerı ve zora gırdıgı ıcın karamsarlık, ısteksızlık ve sonuc olarak basarısızlık...
kaybedenler kulubune gıyablarında kayıtları yapılır, tutunamazlar...
askerde bıle pembe teskere almak ıcın ugrasırlar...
hayat zor ama ımkansız degıl..
