2003' ün ekim ayından beri yaşadığım durum. önümüzdeki ekim' de 20 sene olacak. ben o ekim günü bir şeyler kaybettim.
- asla aynı heyecana sahip olamadım.
- asla kadınların çevresinde rahat hissedemedim.
zihnimde bir yırtığa sebep olan şeyse sonradan yakalanan ama 2013 itibarı ile yakalanamamış bir seri katilin kurbanını arayıp telesekreterine söylediği sözleri duymam oldu. o günden beri travma sonrası stres bozukluğuna benzer bir şey yaşadım. paranoyalarım ve korkularım arttı.
2014' te alkole başladım ve 2015' te annemi kaybettikten sonra daha çok içmeye başladım.
- ruhumdan büyük bir parça koptu.
- çoğu insandan uzaklaştım.
bugün 19 temmuz 2023. hayatımı yoluna koymak için savaşıyorum ama hala eksik bir şeyler olduğunu hissediyorum. bazı anlamsızlıklar ve boşluklar olduğunu kabul etsem de ruhumda onu kurtarmaya çalışıyorum.
bazı şeyleri kaybettim ve yeniden bulmak istiyorum. oraya varınca anlayacağım.
Bence milletin gazına gelip modern olucam kendimi geliştircem diye özüne aykırı şeylerle ilgilenmişsin.
Aç kısmetse olur falan izle. Gitar yerine zurna çal. Özüne dön.
Artık yaptığım hiçbir şeyden zevk alamaz oldum. Spor ve dalış harici evden çıkmak istemiyorum. Evdeki müzik aletleri beni çal diye gözüme bakıyor, bisikletler tozlanmak üzere, çadır öylece duruyor arabanın bagajında, drone'u kullanmayalı aylar oldu, teleskop biblo niyetine duruyor salonda. Üstümdeki ataleti atıp moda sokamıyorum kendimi. Kafa dengi arkadaş bulmak da çok zor belli bir yaştan sonra. Keşke hiçbir vasfım olmasaydı da boş beleş yaşayıp bunları hiç dert etmeseydim. Ot gibi yaşayıp işe gidip gelirdim akşam da survivor ve sikko yaz dizileri izler mutlu olurdum.
