yenilmeyen ama sürekli git gel yapan kahvaltılıktır.
hep çıkar itinayla hepte dokunulmaz, el sürülmez, hatta kapağı dahi açılmaz.
kalemlikte yazmayan ama bir türlü atılmayan ilk göz ağrısı kalemin kankasıdır.
hiçbir aile ferdi tarafından yenmemekte, ancak bir yandan da anne tarafından yapıldığı için çöpe göndermeye kıyılamamaktadır. her yatıya kalan misafir kahvaltıda minimum 1 tatlı kaşığı kadar tabağına alsa, önümüzdeki yaza kalmaz biter o kavanoz.
(bkz: erik reçeli)
vakti zamanında alınmış ve buzdolabında yer edinmiş, kimsenin yemediği her sabah masaya gelen ve geldiği gibi buzdolabına geri dönen kahvaltılıktır. bir tür kahvaltı geleneğidir...
