mutluluğu 1.44 megabayt'a sıkıştırmayı becerememiş, flash belleklerle bilişim hayatına başlamış yeni yetme insan olmaktır...
yaşanan o ilk hayal kırıklığını unutamaz insan. bütün şarkıların ve oyunların kısayollarını diskete atarsınız ve eve gidince çalışacak sanırsınız. geldiğinizde her şey bomboktur... üzülürsünüz... word dosyaları ve fotoğrafları taşımaktan başka yapacak bir şeyiniz kalmaz. küçük flash oyunları parça parça bilgisayara kopyalamak ve disket sürücüden çıkan o ses...
Garip bir duygu olması muhtemeldir. Güzel günlerdi o günler vessellam. Mortal Kombat oyanamak için sürekli 3 disket taşırdım. Ayrıca iş bununla da bitmez, mortal kombat oynamak için prehistork'i silmek zorunda kalırdım. Bir de o zamanlar çiçek dilligil'in sunduğu lotus oyunu vardı. Turbo vites falan. Üstü açık arabayla yarış oyunu yalvar yakar onu arayıp buldurmuştum babamlara. Allah'tan o tek disketti. Sonra sensible adında 7 disketlik bir oyun getirince abim, bütün oyunlarımı silmişti, ben de akabinde odamdan aldığım devasa yastığı beynine eklemiştim.
işte bütün bunlardan yoksun olmak olsa gerek diye düşünüyorum.
comodore 64'de hiç kafa ayarı yapmamış kişiden daha genç, comodore64 görmüş kişinin yanında ise çocuk denilebilecek yaş grubunda olan kişidir.
disket denince aklına 3,5 inçlik disketler gelen kişiler ise disket kullandım demesin...5,25 kullanmışlığım var...ama 8 inç hiç kullanmadım, babam kullanırdı şirkette.
bu arada, yeni nesil için belirtelim, neredeyse tüm uygulamarın "kaydet" butonu bu eski dostlarımızın resmidir.
Eski bilgisayar kullanmamış olmaktır. Windows 95 ve Windows 98'i kullanmamış olmaktır. Haliyle onların açılış seslerini bilmemektir -ki çok güzeldi açılış sesleri- Kısacası 90lı veya daha öncesinden olmamaktır...
ilkokulda bilgisayar dersinde oynanan mario, prince of persia, icy tower gibi oyunları hocaya çaktırmadan diskete kopyalamanın heyecanını da yaşayamamıştır bu insan.**
