yıllar yıllar önce rahmetli alpaslan abinin koordinatör olupta herkesin ona saygı duyduğu zamanlar ben falan daha gencecikken heykele polis zoruyla sokulurduk ordan polisle takışarak eşliğinde ağızlarda bu kadar yürekten çağırma beni bir gece ansızın gelebilirizle heykelin ordan cumhuriyetten altıparmak a düşer ordan stada sallana sallana yemyeşil bursa nın bembeyaz oğlanlarına takıla takıla o stadın oraya kadar bursayı inletirdik vay be.
tabi boşuna bembeyaz oğlan demiyoruz. zira kesin dönüşte taşlanır ve buz gibi havada doğal klima ile donmamak için efesin varlığına sığınırdık.
vay anasını ne günlerdi be.
edit: imlağ :)vede büdüt 9 doktrin var hiç bir ülkücünün adı dışında içeriğini anlayamadığı :).
kendini hiç çaktırmadan özletendir. içine işler insanın o güzellik. bir süre sonra kendinizi kollarında bulursunuz hiç farketmeden. öyle güzeldir ki. meydandan altıparmağa kadar uzanan yol başlı başına bir mutluluk sebebidir. oradan hiç yüzüm asık geçtiğimi hatırlamıyorum. altıparmakta trafik var bu aralar. olsun sorun değil. iner otobüsten yavaş yavaş yürürüz yukarı. vakit varsa çağdaş kumpire uğrar adem abiye selam veririz. ah ne çok özlemişim ben şu şehri.
Heykel' den Altıparmak' a inilir, Atatürk caddesinden salına salına. Sonra Çelik palas' ın önünden çekirge' ye çıkılır. Bursa manzarasına karşı bir sigara yakılır. Uzakta görünen bacalar termik santral bacasıdır. Sen şehrin tepesinde ovaya karşı dumanlar tüttürürsün. Baca da nispet edercesine uludağ' a karşı...
sabaha karşı 05:12 izmir yağmuruna karşı sigara yaktıran üçlemedir. hepsi de birbirinden güzel anılar barındırır bu semtlerin. ve kısaca özetleyecek olursak;
heykel: eski adliye
altıparmak: arap şükrü / mık cafe
çekirge: dürümcü bekir
çekirge altıparmak kızları ufak ufak ah seninle güzelim tophanede buluşsak.. şeklinde devam eden, dolmuşta kulaklarımla duyduğum yerel şarkıda geçen bursa semtlerinden üçü.
