david amca "open your heart, i'm coming home..." dedikten sonra öyle bir ritim girer ki, 10 death metal şarkı dinlesem bu kadar orgazm yaşayamam o kadar etkileyici bir ritim. dikkat ederseniz o andaki solodan bahsetmiyorum bile. bu şarkı için diyecek başka bir şey yok. sözler kifayetsiz kalıyor. ayrıca opeth'in In the Mist She Was Standingindeki girişin bu şarkınınkiyle aynı olması pek manidardır.
şarkı sakin sakin ilerlerken bir anda bateri kendini gösterir ve dinleyeni şarkıya ve derin düşüncelere çeker derken gitarın ağladığı bölüm gelir. işte o sırada bir sigara yakıp girdiğin o derin düşüncelerde artık boğulmaya başlarsın. sözlerin derinliğinde kendinden bir şeyler bulmamak imkansızdır.
nitekim; herkes ölmeden önce bir kere oturup düşüncelerinde boğularak dinlemeli bu şarkıyı. sonra zaten bırakamayacaktır bir daha.
Ne zaman bu şarkıyı dinlesem hakkında bir şeyler yazmak istiyor, ne zaman hakkında bir şeyler yazacak olsam birkaç kelimeden sonra silip başlığı kapatıyorum. Sözün bittiği yer diye bir şey varsa eğer bu şarkı tam da orada başlıyor. And the worms ate into his brain...
