bir çırpıda tüm hesap ödenmelidir. eğer arkadaşlar biraz delikanlı ise zaten kendi paylarını sana takdim edecektir. hatunun gözünde bonkör bir adam olunması da cabasıdır. sırf bu intiba için 1 ay aç gezilebilir bence.
gruptan samimimi bir kişi ayarlanır. hesap ödeme sırasında o kişi kasadaki adama kendi tükettiği gıdaları sayar ve ne kadar der. sizde bu kişiyi referans alarak aynı yöntemi yaparsınız. ayıp olarak düşünen çıkarsa ayıbı ilk kişinin yaptığını düşünür. *
hesabı kim ödeyecek diye en fazla düşünen kişi hesabı ödeyecek olandır. bu stresi yaşarken iştahı kesilen mağdur, doğru düzgün yiyemediği yemeğin de hesabını ödeyeceği için çifte kavrulmuş bir mağdur olarak toplumda gezer.
Parti bitip masa dağılırken akıldan hep bi düşünce kalır; ulan almana nasıl çevirebiliriz?
bi çay içtim diye cebimdeki tüm 20'yi öne atsam, cimrilik edip içmediğim vayt moka gece karabasanım olur; beni içmedin ama 3 liralık çay için 20 papel girdi.
Neyse işte Adisyonu masanın ağası görünümlü heybetli arkadaş etrafı süzerek alır. O an ihaleden kurtulduğunu düşünüp sessiz sessiz sevinç çığlıkları atar insan.
Esas oğlan kasaya gider ama ceplerini kurcalayıp etrafa attığı "kimse yok mu lan, çok çaresizim, kalmasın bu ihale banA" bakışıyla kontrol eder kimin eli cebine gidiyo kimin gitmiyo.
