saf nefret belki en güzeli. düşünmüyorsun. sadece nefret... makul sayılabilir.
ama herkesten, kendinden, ailenden, mesleğinden her sabah nefret ederken bi yandan da beynin sana kanaatkar olmanı, şikayet edicek aslında çok daha kötü şeyler olduğunu her nefretinde hatırlatıyorsa işte bu en kötüsü!
delirmenin eşiğinde geçiyor her gün, berbat bi şey.
büyük ihtimalle ergenlik dönemidir en küçük bir sorun çıkınca ölmek istemek hayattaki tüm acıları yaşdım atık emekli olmak istemek gibi bunalım hisleridir
işler yolunda gitmeyince söylenen söz.
ben böyle hayatın taaaaa amuğa koym diye devam eden isyankar delikanlı versiyonu da vardır. Kimse beni anlamıyor diyen ergen versiyonu da vardır.
