Herkesle muhatab olmamanın sebeplerini açıklamak için kurulmuş bir cümledir. Bu belki ilk başta burnu havada, kendini beğenmiş birisinin söylemi gibi gelebilir ama asıl sebep o değildir.
Mesela ben herkesle muhatab olmuyorum çünkü bazen muhatab olduğumuz kişi insan olmayabiliyor. insan olmamaktan kastım uzaylı olmak değil siz ne demek istediğimi gayet iyi anladınız. Bunu geçersek bazı herkes dediğimiz kişiler de kötü olabiliyor. Yani niyette kötülük demek daha doğru olur. Sen tüm samimiyetinle ona yaklaşırsın ister kız ol ister erkek o bunu suistimal eder. Ne tür bir düşüncesi vardır bilemem ama bu bilememe durumu beni güvenmemeye sevk eden başka bir sebep.
Herkesle muhatab olmuyorum çünkü... Şimdi birazdan diyeceklerim "tamam anladık sen çok şeysin" gibi söylentilere yol açacak ama ben yine de söyleyeceğim. Bazı "herkes" bazen cahil, bilgisiz ve kendini eğitmemiş, geliştirmemiş ve bunu geçiyorum çok şey bildiğini sandığı için muhatab olmaya değmiyor. O zaman insan kendine haksızlık yapıyormuş gibi hissediyor. Şuna inanırım ben: bilmediğin zaman susacaksın ve öğreneceksin. Yok hala konuşuyorlarsa ve sen cevap veriyorsan bil ki zamanını katlediyorsun.
Bunun gibi yine sebepler sayabilirim sayın okur ama siz ana fikrimi ve ne demek istediğimi anladınız yoksa sizinle muhatab olmazdım (okuyan okudu ve anladı anlamayan daha en başından okumadan kestirip atarak yargıladı).
çünkü bazı insanlar aşırı derecede kendisini beğenmiş ama vursan ses çıkar bam bam diye öyle boş, ve bazı arkadaşlar ne kadar iyi niyetli de olsalar biraz aptal oluyorlar ve bu insanlar sizi ya engelliyor ya geri çekiyor. bunu küçümsemek için söylemiyorum ama iş bilen becerikli insanlarla vakit geçirmeyi tercih ederim.
