genellikle demeyeceğim çünkü tecrübelerimin ispatı bunu gösteriyor; arkası, yandaşı, tayfası olmayan insandır. bu zamanda herkesle iyi geçinen insanı görmek çok zordur ayrıyeten. varsa bile dediğim mevzu üzerindedir. en basit bir örnekle pekiştirmek gerekirse, bir insan tek başına iken yolda yürüyen bir hatuna kolay kolay laf atmaz. hattâ hiç atmaz diyebilirim. yalnız 2-3 dallama varsa yanında en sivri lafları yöneltebilir o yürüyen kıza.
zatı muhteremdir herkesin örnek alması gereken kişidir lakin birisi gelipte ana bacı küfrederse onada sol kroşeyi çakmadan durmakta pek hayra alamet değildir.
imrenilen insan türü. bazıları bunlara yalaka falan der ama, ustalıktır herkesle iyi geçinebilmek. aralarında olmak istenen, ama bazı nedenlerden dolayı becerilemeyen insanlardır bunlar.
hümanistliğin en absürt olduğu haldir. manyaklıktır belki de. bir insan kendi düşüncelerini ortaya koyamıyor ise, başka insanların yanında hep kuru fasulyedir. o yüzden hekes ile iyi geçindiğini zannedebilir.
herkesin huyuna giden, yüzeysel konuşmalarla yetinen insandır (bkz: merhaba, merhaba)
kendi düşüncelerini ortaya dökerse dışlanmaktan korkuyor olabilir. ama herkes herkesi sevemez. bu insan formatına aykırıdır.
aslında olmayan insandır. sadece geçinebildiği insanlarla bir araya geldiği için böyle bir tablo var sanılır. herkesle geçinmek insan doğasına aykırıdır.
