herkes herkes gibi olmaz bir an, öteki gibidir. yabancıdır ve bu yabancılaşma çok zaman acıtır.
herkes öteki gibi duruyor... akşam
da durduğu yerde durmuyor artık;
...yolcu yolu kuşatıyor durmadan;
kapanıyor 'Zaman' denen karanlık...
hiçbir şeyde yok gibi ve herşeyde var;
sıkışmış birileri ara yerde;
kalbim! durma yetiş eski yazlara!
nedense bir durgunluk var saatlerde...
herşey nasıl da bütündü bir zaman:
şimdi bahçe eksik, güllerse yarım;
kar yağar, hüzün bile yok... ve nerdesiniz,
âh, evet nerdesiniz, yoksaydıklarım?*
