Ölüm öyle bir şey ki olmasa yaşadığın bu hayat beş para etmezdi. Sana yaşamak isteten ve dünyayı bu kadar güzel kılan şey ölümün varlığı. Ona rağmen ölüm düşüncesi fazlasıyla ürpertici. Ucunda ölüm varsa yaşamın ne anlamı var ki? Elde avuçta bir şey kalmadıktan sonra yani. Yenileciğini bildiğin bir oyunu oynamak gibi sıkıcı bir şey oluyor bu yaşam. Sonunu biliyorsun işte bir kitabın ya da bir filmin. Okumak, izlemek istemezsin ki.
herkez derken belki de türkiyeden bahsediyordur. türkiyede krematorium olmadığı için kimsenin yakılacağını sanmıyorum.o sizin dedikleriniz gelişmiş ülkelerde var . 3., 4. dünya ülkelerinde olmaz olamaz zaten.
çarşıda tek başınıza olduğunuz zamanlar yanınızdan geçen bir insanın, otobüs durağında oturan bir teyzenin, bebek aracında uyuyan bebeğin her birinin bir gün öleceğini, toprak altında çürüyeceğini bilmek sizi çok garip hissettiriyor. sonrasında bu duygunun üzerinde biraz daha yoğunlaşınca hiç kendinizin o toprağın altına gireceğini hesap etmediğini farkediyorsunuz.şu an çevrenizde olan hiç bir insanın artık yanınızda olmayacağı hissiyatı sizi büyük bir boşluğa bırakıyor. hayatın gelip geçici ve yalan dolan olduğunun farkına varıyorsunuz. eğer inançlı bir insansanız bu düşünceler sizi biraz daha allah’a yaklaştırıyor.
Turkiye ve civar ulkelerde evet.
Ama yakanlar var. Hatta tibet'te göğe gömme diye birsey var. Ölülerini uygun bir yere birakip akbabalara kartallara vs. yem ediyorlar.
yalan amk, tibet budistleri gömmüyor yüksek bir yere çıkartıp akbabalara teslim ediyor. onlar da cesedi parçalıyor. yiyorlar yani. toprağın altında çürüyeceğine nasiplensin yavrucaklar diye onlara veriyorlar.
