Başlığı görür görmez aklıma piaget'nin soyut işlemler döneminde bahsettiği ergen benmerkezciliği konusu geldi. 'Hayali seyirciler' kavramında bahsedilen bir noktadır. Ya kendinizi çok önemsemenizden ya da sosyal fobiden kaynaklı olabilir.
insanların gördükleri ve tanımadıkları her kişiyi kafalarına takmaya meyilli olduklarını sanmaktan ileri gelir.
biraz empati kurup sokakta gördüğünüz ve tanımadığınız insanları en geç 1 saate kadar tamamen unuttuğunuzun farkına varırsanız, herkes tarafından izlendiğiniz düşüncesinin saçmalığını ve mantıksızlığını anlarsınız. bunları eskiden bu düşüncenin muzdaribi olan biri olarak söylüyorum.
Sosyal fobide herkes tarafindan izlenen birey hata yapmaktan ve göz önünde olmaktan kaçar, bu yuzden de korku ve endise hakimdir.
Ancak sadece sosyal fobi bu duruma sebep olmaz. Kendini podyumda yuruyormuscasina kontrol edip, kimsenin ona bakmadigini dusundugunuz durumlarda bile kimseye caktirmadan bu dusuncenizden bile faydalanip performans sergileyen kisiler de var ve bu durumun korku ve endiseyle alakasi yoktur. Buna daha cok ergenlikte rastlanirken bazi insanlar ergenliklerinde sosyal cevresi tarafindan yeteri kadar sevgi goremediklerinden ya da ailesinin onayini alamadiklarindan hayatlari boyunca bu tiyatroya devam ederler. Iste buna egosantrizm denir.
