yardımseverlik güzel meziyet. lakin bunu yapmanın da bir adabı olmalı. "bir elin verdiğini diğer el bilmeyecek" boşuna söylenmedi ya!
ortaokulda maddi durumumuz pek parlak değildi. babam, kendi hayatını yaşamayı seçtiği için, annem tek başına bakıyordu bize. gata'da temizlikçilik yapıyordu. her şeye rağmen ayakta durmuş, böyle gurur duyulası bir kadındı işte.
sağ olsun yardım etmek isteyen birisi, bizim okula onlarca gocuk göndermiş. kış öncesi oldukça güzel bir davranış.
bizim sınıftan sadece beni önermiş sınıf öğretmenim. o da yardım etmek istemiş bana. aslında gocuğa falan ihtiyacım yok. annem kendi giymez, bize giydirirdi. bizi muhtaç etmek istemezdi.
sınıfın kapısı açıldı ve içeri okul müdürü girdi. be düşüncesiz adam; sanki kendi kesesinden almış gocukları. onca arkadaşımın içinde kaldırdı beni. bir güzel bütün açıklamayı yaptı. yok fakir olduğun içinde, yok gocuğun eski olduğu içinde... sana veriyoruz bunlardan bi'tane. ulan imkanımız yok diye gururumuzda mı yok sanıyorsun. onurumuz da mı yok? bunun bir adabı yok mudur? bütün arkadaşlarımın önünde yapmak zorunda mısın bunu? gocuk denettirmeler falan. bütün herkes bana bakıyor. geldi bana statüyü koydu gitti. o kış bitip, o gocuk üstümden çıkana kadar kafam yerde gezdim. sağ olsun müdürümüz.
