minareyi allah zannediyordum ve dua okunacak tek yerin minare yanları olduğunu sanıp sadece minarenin yanına gidip dua okuyordum. çocukluk işte ne beklersin?
bahçeden ayva çalmak gibi aktivitelerdir. istanbulun göbeğinde ne ayvası olm demeyin lan biz küçükken 2 alt sokakta bahçeli evler vardı yan yana. sahile de çok yakın olunca amca ayva dikmiş böyle bir güzel gözükürdü gözümüze ki sorma gitsin.
bir iki defa dadandık sırtlan gibi. sonradan amca fark etti tabi. bir gün tam ağaca tırmanmayı yarılamış iken elinde kürekle evden fırladı geldi bir tane benim belime bir tane arkadaşın ense köküne yerleştirdi küreği. o gün anladık ki hırsızlık iyi bir şey değilmiş cezası ya kuldan ya yaradandan gelirmiş. bak o yaşta daha hayat dersi almışız ne güzel. sonradan daha da bir şey çalmadım zaten aldım dersimi. 2-3 gün belim ağrıdıydı ama olsun ders derstir. tabi küreği ensesine yiyen arkadaş aradan geçen 30 senede hala düzelemedi zeka kaybı devam ediyor ama yabacak bir şey yok..
Memleketteki bahçeden daha büyümeden domates salatalık koparır yerdim bekle büyüsün diye kızarlardı.
Bide leylak var tabi kokusuna bayılırdım dalında güzel elleme derlerdi dinlemezdim.
Mandallardan el yapardım.
Kirazları kulağıma küpe diye takardım.
Çocukluk işte..
