aslında herke"z"in diyorum ben kendi kendimeyken. pek imla da sallamıyorum iç sesimde. dünyanın en küçük insanıyımdır, mikroskop veya bilgisayar olmasa kimse beni görmez gibi. en fazla entrylerdeki iğrenç esprilerim farkediliyor hayatta. yazar burda iclal aydın'a dönebilir. dönmeyecem ulan.
gene kendimce anlatayım. bir çevrem var, yarı çapı şerefsiz, çapı ise duble şerefsizdir. iç açılarımın birisi bile kimseyi ilgilendirmiyor, sonra herkes benim açımdan bakıyor hayata, bakmayın aşağı çok, sarkmayın başınız götünüzden ağır gelir düşersiniz. yirmi küsürlü bir yaşta hayata atılmak zorunda kalan her zirzopun dramını yaşıyorum en çok ama. bugün çok efkarlanasım var.
