Hepimizin birbirini sevmesi için çok yeterli bir sebeptir.
Zaten kısa bir zaman burada kalıyoruz. Ömrümüzün de üçte biri de uykuda geçiyor.
Ama bizler şeytanın vesveselerine kanıp, birbirimizi kırıyoruz. Düşman oluyoruz. Ölüm döşeğinde ise buna pişman olup Allah'tan af diliyoruz.
akıllı telefon bataryaları gibi günden güne tükendiğimiz düşünülürse bir gün hepimizin buluşacağı ortak nokta. her gece neden uyuyoruz ? dinlenip ertesi günü daha iyi yaşamak için elbette. işte bir gün şarj etmeyecek ve sistem kapanacak. düşünsenize sonrası olmayan kör karanlık ölüm denen duygu. ve insanlar yaşamayı o kadar çok seviyor ki ölümü kendisine kondurmamak adına ölümden sonra ki yaşamı dillerinden düşüremiyorlar.
yatsınamaz gerçektir, lakin şu dakika yaşıyoruz değil mi? ve bunları düşünebilecek akli melekelerimiz yerinde! fırsattır bu, iyi kullanmak gerekir. bunun da temel koşulu her durumda ve ortamda mutlu olabilecek kendine yeterliliği sağlayabiliyor olmaktır.
insanlar bu gerçeği bildiği halde hiç ölmeyecekmiş gibi kötülükler yapıyorlar. 1 saniye sonrasına çıkacağının garantisi yokken sen hala ne için uğraşıyorsun?
